Maandagavond. Burrito’s voor onze neus.
Mike aan de Radler. Ik aan de rode wijn.
‘Yara wil mijn moeder ontmoeten’, zei ik.
‘En nu?’
‘Gaat niet gebeuren.’
Als dramatisch effect bewoog ik met mijn platte hand door de lucht heen.
‘Ach. Volgens mij wil ze een deel van je leven zijn. Begrijp me niet verkeerd, maar het is toch niet zo erg als trouwen?’
‘Jewel.’
‘Waarom dat?’, vroeg Mike.
‘Ik weet eerlijk gezegd niet wat ze van me wil. Wat moet ze van me? Waarom wil ze zo graag mijn moeder zien? Ik snap vrouwen gewoon niet.’
‘Je bent niet zo goed met emoties, is het wel?’
Ik deed net alsof ik ging huilen. ‘Nee’, zei ik. Toen haalde ik mijn schouders op. ‘Even serieus. Ik ben er toch voor haar? Ik spreek mijn gevoelens uit naar haar. Ik luister naar haar verhalen en gedachtes. Ik zeg elke keer dat ik haar begrijp. Ik snap niet wat ze nog meer van me wil. Ik heb het idee dat ik me super kwetsbaar opstel. Dat is niet eerder gebeurd in mijn leven.’
Ik nam een hap van de burrito.
‘Intimiteit, gek!’ Mike sloeg met zijn platte hand op tafel.
‘Ik ben intiem met haar. Ik bef haar!’, zei ik met een volle burrito-mond.
‘Intiem zijn is vertellen wat je dwars zit. Laten zien waar je bent opgegroeid. Je ergste dagen uit je leven delen. En de mooiste.’
‘Dat doe ik.’
‘Ja?’
‘Euh, ja?’
‘Je bent een angstig persoon Charlie.’
Mike schudde met zijn hoofd.
‘Je bent zelf angstig. Je projecteert jouw gevoelens op dat van mij’, zei ik.
‘Ja? Is dit het antwoord?’
Mike schudde met zijn hoofd voor hij met zijn handen de burrito naar zijn mond bracht, hangend boven zijn bord.
Ik wist wel waar ik bang voor was. Als ik me niet intiem opstelde, ging de relatie over. Als ik haar wel mee nam naar mijn moeder en vervolgens ging de relatie over…
Dan was het allemaal voor niets geweest.
Dat zou echt gezichtsverlies zijn. Richting mijn moeder. Voor mezelf.
Mike nam nog een hap.
‘Ik denk dat ik de relatie moet beëindigen als ze door blijft zeuren over mijn moeder’, zei ik.
Mike legde zijn burrito terug op zijn bord en ging rechtop in zijn stoel zitten terwijl hij bleef kauwen.
‘Ik denk dat je nooit een goede relatie gaat hebben als je dit soort dingen mee laat wegen’, zei hij.
Hij kon het niet snappen. Hij dacht in logica. Niet in chaos. Ik kon alleen maar logica vinden in mijn eigen chaotische gedachten. Ik kon het alleen niet zo goed uitleggen aan anderen.
‘Je bent al een tijdje niet jezelf sinds je met haar bent’, zei hij. ‘Wat zit je nou echt dwars? Wil je weer Tinderen? Wil je weer de kroeg in? Wil je weer betekenisloze seks? Wil je weer lekker genieten en niet het idee hebben dat je je tijd vergooit?’
Misschien snapte hij me toch wel beter dan dat ik mezelf begreep.
‘Ik wil wat opbouwen’, zei ik. ‘Echt. Met haar. Maar ook weer niet.’
‘Je maakt dingen wel ingewikkeld zeg.’
‘Dat lijkt me toch best logisch? Dit gaat over de rest van mijn leven.’
‘Je maakt het zo groot. Zo zwaar. Zo life-changing. Haar voorstellen aan je moeder gaat niet over de rest van je leven. Dat gaat over vandaag en over morgen. Over deze fase. Over wat nu goed voelt. Waarom al die gedachtes en angsten over de toekomst? Dat is een vage plek waar we misschien nooit aankomen. En als we daar wel aankomen zou het anders zijn dan we ooit hadden kunnen voorstellen. Neem dat nou maar van mij aan.’
‘In mijn hoofd klinkt het vrij logisch dat ik de toekomst mee moet nemen in mijn huidige overwegingen. Helemaal als het over relaties gaat.’
‘Ben je bang dat ze je gaat teleurstellen?’
‘Ik ben bang dat ik mijn moeder teleurstel.’
‘Is dat het?’
‘Ik heb je toch wel eens verteld over mijn band met ma? Ze is zo complex.’
‘Je kan niet een leven leiden waar je probeert te voldoen aan andermans verwachtingen. Je stelt jezelf alleen maar teleur.’
‘Dat is weer zo’n zwart-wit-beredenering van je. Ik snap echt wat je zegt. Maar in mijn hoofd is het een genuanceerde chaotische brij waar ik niet aan andermans verwachtingen probeer te voldoen. Maar tegelijkertijd speelt het wel mee. Andermans teleurstellingen. Het heeft wel een rol in mijn gedachten...’
‘Wat nou als het allemaal wel goed komt? Haar voorstellen aan je moeder. Volgend jaar trouwen. Over vijf jaar kinderen.’
‘Je denkt echt grappig te zijn’, zei ik.
‘Zeker!’ Mike nam de laatste hap van zijn burrito. ‘Mijn handen gaan zo stinken naar kaas van dit spul.’
‘Wil je nog een Radler?’
‘Is goed pik.’
‘Oké lul.’
🚬Je leest een verhaal uit de reeks Charlie
📖 Mijn nieuwste boek is op 1 november 2018 uitgekomen: > Ze volgt me niet terug
📗 Ik heb een boek over Charlie geschreven: > Vrouwen die Charlie haten
📜 Bezoek m'n store > met posters en boeken en - nieuw - stickers
Volg me via 📞WhatsApp. 1 op 1. Geen groepschat. Als ik wat geschreven heb, app ik je de link.
Doe dit en doe het goed:
- Voeg het nummer 06-44796441 toe aan je contactpersonenlijst
- Stuur vervolgens 'feest is AAN' met je voornaam naar mij of klik op deze link
- Verwijder dit nummer nooit en te nimmer uit je adresboek. Anders ontvang je geen appjes.
Als je er geen zin meer in hebt, app je me met de zin: 'Het is UIT'.