Ik keek naar Larissa. Die ondersteunde met haar ene hand haar kin en met andere hand klikte ze door de schermen heen. Terwijl haar iets te los zittend shirt haar bh-rand liet zien: zwart.

Ik had even met haar te doen. Geen idee waarom. Ze was zo jong. Zou zo’n baan haar toekomst zijn?

Dit werk was totaal niet gemaakt voor een mensenbrein. Het was te repeterend en te foutgevoelig.

Deze databasesysteem was gemaakt om openstaande facturen en betalingen automatisch te matchen. Maar het was niet perfect. Het kon niet omgaan met menselijke fouten. Daar kwamen wij om de hoek kijken. Ik en Larissa moesten de fouten van de klanten herstellen.

En niet dat de klanten per se er wat aan konden doen, maar een foutieve update van de software, maanden geleden, had ervoor gezorgd dat meer en meer betalingen ‘uitvielen’.

Het was simpel te herstellen. Maar dit bedrijf wilde hier geen geld aan uitgeven. Want dan moest het hele systeem minimaal een week op slot. Een risico die geen enkele manager durfde te nemen. Als het fout ging waren het hun hoofden die eraf gingen. Nu moesten we wachten tot er een update kwam van de leverancier. Wat nog maanden kon duren….

Hier deden ze echt niemand een plezier mee.

Behalve misschien mijn ogen dan.

Larissa kon zo sexy zijn als ze verveeld naar haar beeldscherm keek. Helemaal nu haar bh-rand zichtbaar was.

Ze kreeg in de gaten dat ik keek. Een sluwe glimlach verscheen op haar gezicht.

‘Vind je me fuckable?’, vroeg ze toen.

‘Ik ben bezig’, zei ik en wees naar mijn beeldscherm. Daar had ik een punt. Ik wilde koste wat kost ons werk voor 17.00 uur afkrijgen.

Anders ging ze er echt vandoor, naar haar Tinder-date en liet ze mij hier achter met al dit werk.

‘Antwoord nou gewoon’, zei ze.

‘Wat wil je horen? Of ik naar je kan kijken als de lampen aan zijn in de slaapkamer?’

‘Peter. Vertel me eerlijk. Ben je een lampen aan of lampen uit-type?’

‘Tijdens de seks?’

‘Inclusief voor- en naspel. Lampen aan of uit?’

‘Liever uit.’

‘Echt? Waarom dat?’ Ze liet een afschuwelijk gezicht zien.

‘Ik heb het idee dat de ogen de andere zintuigen dempen. Als ik niets zie, zijn mijn andere zintuigen scherper. Mijn ogen, mijn tong, de vingers. Alles.’

‘You dirty man.’

‘Ik weet niet waarom ik dit met je deel eigenlijk.’

Dit was veel te intiem om met zo’n jonge vrouw te delen.

‘Dat is niet erg. We zijn best friends. Die delen spannende geheimen met elkaar’, zei ze.

‘En jij?’, vroeg ik toen. ‘Ook lampen uit?’

‘Lampen aan. Ik wil de reactie van de man in het gezicht zien wat ik met hem doe. Als je begrijpt wat ik bedoel.’ Toen zei ze: ‘Doe je echt altijd de lampen uit?’

Ik antwoordde niet meer. Dit was te ongemakkelijk. Ik was bijna het dubbele van haar leeftijd.

‘We gaan het niet redden hè om die betaalrun voor 17.00 uur af te krijgen?’, vroeg ze toen.

Ik zei weer niets.

‘Peet?’

‘Soms doe ik wel de lampen aan’, zei ik.

‘Peter. Ik ga niet liegen. Ik ga niet tot 20.00 uur overwerken. Dan weet je dat. Ik wil best een half uurtje langer blijven plakken, maar meer ook niet. Dit is echt niet goed voor mijn energielevel. Fuck hun met hun kut-systeem en hun kut-fouten.

‘Kom op Larissa’, probeerde ik zo neutraal mogelijk te zeggen.

‘Jij zou ook ‘m gewoon moeten peren. Wat hebben ze ooit voor jou gedaan? Ik mocht vorige week niet eens een half uurtje eerder weg om naar de tandarts te gaan. Die grap heeft me gewoon paar tientjes gekost. Wat hebben ze ooit voor mij gedaan? Nou? Inderdaad. Niets. Behalve dan die wekelijkse belediging op mijn bankrekening storten via het uitzendbureau.’

‘Daar gaat het niet om. Het is onze baan. Het is waar we hiervoor zijn. De fouten in het systeem oplossen’, zei ik.

‘Ja. Tot 17.00 uur los ik ze met plezier op. Daarna is het mijn eigen tijd.’

‘Je wilt gewoon seks’, mompelde ik.

‘Nee. Ik wil gewoon naar huis. Ik krijg vandaag nooit meer terug. Ontspanning is ook belangrijk. Elke dag weer. Ik heb er recht op. Ik wil niet leven om te werken. Echt niet.’

Ze liep rood aan. Het deed haar echt wat. Misschien kon ik het beter laten rusten.

‘Oké’, zei ik.

‘Jij blijft wel hè?’

‘Ja. Tot het af is.’

‘Lafaard. Je durft gewoon niet naar huis te gaan. Alsof ze ons gaan ontslaan. Niemand die dit systeem beter snapt dan wij twee. We zijn goud waard. Onze kennis en expertise halen ze nergens anders vandaan.’

‘Larissa. Blijf gewoon dan. We zijn een duo. Een team! We fixen dit samen. Ja toch? Niemand krijgt ons klein. We doen wat ons gevraagd wordt, omdat we geloven in de klant. We doen het niet voor Henry of voor dit bedrijf. Maar voor onszelf. Omdat we dit kunnen.’

Ze zuchtte een aantal keer theatraal.

‘Peter’, zei ze beheerst. ‘Ik heb een date. Het kostte me pijn en moeite überhaupt om een geschikte datum te vinden. Ik wil vanavond neuken en dat gaat me gebeuren ook.’

Ze ademde in en uit: ‘Sorry Peter. Ik wil niet egoïstisch overkomen maar ik trek dit echt slecht hier. Ik wil gewoon genomen worden vanavond. Punt.’

‘De gast met het petje?’

‘Nee. Die andere’, zei ze.

‘Echt? Je tinderdate is uit beeld?’

‘Nee. Die zie ik aankomend weekend.’

‘Je ziet twee mannen in een week…’

‘Dus?’

‘Je behandelt de liefde als een snack.’

‘Laat me lekker.’

Ik kon het niet laten rusten. Ze kon me hier niet laten zitten. Niet omdat ze met twee mannen naar bed wilde in een week. Dit was belangrijker. Dit moest gebeuren. Het leven kon niet altijd een feestje zijn. Ze kon me niet deze rommel alleen laten oplossen.

‘Blijf gewoon Larissa!’, zei ik fel. ‘Laat mij niet tot tien uur hier alleen zitten. Samen komen we er sneller doorheen! Zeg de date vanavond af. Je krijgt dit weekend wel je beurt. Blijf.’

‘Sorry’, zei ze.

‘Het spijt je niet. Maar je moet het echt zelf weten’, zei ik toen.

‘Jij snapt het gewoon niet’, zei ze toen.

Ze koos voor haarzelf. Wanneer had ze eens niet in haar leven voor haarzelf gekozen?

Waarom was ik degene die altijd soort van loyaliteit voelde naar iets of iemand?

Ik dacht echt even dat ze zou blijven voor mij. Dat we voor elkaar door het vuur zouden gaan.

Het was een illusie. De illusie van voor elkaar klaar staan.

Ik was te vaak teleurgesteld geraakt in het leven en toch was ik elke keer weer verrast als het me weer overkwam.

Om 17.00 uur vertrok ze ook echt. Zonder wat tegen me te zeggen.

🚬Je leest een verhaal uit de reeks Millennia
📖 Mijn nieuwste boek is op 1 november 2018 uitgekomen:  > Ze volgt me niet terug
📗 Ik heb een boek over Charlie geschreven: > Vrouwen die Charlie haten
📜 Bezoek m'n store met posters en boeken en stickers

Volg me via 📞WhatsApp. 1 op 1. Geen groepschat. Als ik wat geschreven heb, app ik je de link.

Doe dit en doe het goed:

  1. Voeg het nummer 06-44796441 toe aan je contactpersonenlijst
  2. Stuur vervolgens 'confetti AAN' met je voornaam naar mij of klik op deze link
  3. Verwijder dit nummer nooit en te nimmer uit je adresboek. Anders ontvang je geen appjes.

Als je er geen zin meer in hebt, app je me met de zin: 'Het is UIT'.