Naomi en ik zaten op de bank. Op zondagavond. Met de tv aan. Dit was wat onze vriendschap was geworden.
Als er niets meer te bespreken was, hoefden we alleen maar naar het tv-scherm te kijken.
Ik keek niet eens echt. Naomi wel. Ze werd opgezogen door dat ding. Een of ander lifestyle woonprogramma was er op.
‘Jackie is echt irritant’, zei ik.
‘Want?’
‘Ze neemt me niet serieus of zo.’
‘Ik dacht dat ze zo geweldig was, omdat ze je juist zo serieus nam.’
‘Is ook zo. Nou. Ik weet niet. Soms geeft ze me een stom gevoel.’
Naomi drukte het geluid van de televisie uit met de afstandsbediening en keek me aan: ‘Wat wil je dat ik eraan doe dan?’
‘Uhm.’
‘Ik heb weken niets van je gehoord en nu we bij elkaar zijn ga je zitten zeiken over Jackie. Prima als je over haar wil zeiken, maar vertel me gewoon eerst hoe het met je gaat meid. Hoe gaat het echt met je?’
Ze legde haar hand op mijn arm. Naomi kon zo lief en betrokken zijn.
‘Gaat goed, denk ik. Misschien heb ik een baan. Jackie heeft me geïntroduceerd bij Christopher. Hij heeft een sollicitatiegesprek voor me geregeld. Dat heb ik afgelopen week voorbereid met Jodie. Ik vind het zo spannend.’
Het geluid van de televisie werd weer aangedrukt. Naomi’s ogen gingen naar het scherm toe. ‘Oké. Maar je gaat wel weer een studie doen toch?’
‘Een vierde studie? Ik kan dat echt niet meer betalen.’
‘Je hebt helemaal geen diploma nu.’
‘Ik weet het.’
‘Je hebt zoveel in je mars.’
‘Weet ik.’
‘Je moet goed voor jezelf zorgen.’
‘Weet ik.’
We keken toen vijf minuten lang zwijgend naar de tv. Ik wilde dat er eens een dag voorbijging waar niet iemand een verwachting uitsprak over mijn leven. MIJN LEVEN.
Ik wilde geen studie meer doen. Dan maar geen diploma. Geen koophuis. Geen lease auto. Geen Videoland, Netflix en Film1 abonnement.
Ik kon wel zonder.
Het enige wat ik nodig had was wat liefde en aandacht, van een man.
‘En hoe gaat het eigenlijk met Jurjen?’, vroeg Naomi toen.
Mijn liefdesleven was een nog grotere mislukking dan mijn studieloopbaan.
‘Hij is een sukkel’, zei ik.
‘Waarom.’
‘Daarom.’
‘Ik heb het echt zin in een joint nu’, zei Naomi opeens.
‘Blow jij dan?’
‘Ja?’
‘Hoe dan? Waarom blowen wij nooit samen?’
‘Sinds wanneer blow jij dan?’
‘Paar jaar geleden.’
‘Je bedoelt die ene hijs van een joint op het schoolplein toen je vijftien jaar was?’
‘Nou. Doe niet zo gemeen’, zei ik. ‘Wanneer heb je voor het laatst geblowd dan?’
‘Vorige week.’
‘Hoe was dat?’
‘Prima. Alhoewel. Ik heb wel iets stoms gedaan toen.’
‘Wat dan.’
Naomi drukte het geluid van de televisie weer uit en trok haar twee benen op de bank en keek me enthousiast aan.
‘Weet je nog die Cees, die gast waar ik intensief mee appte en ik even dacht van: wij begrijpen elkaar op een bepaald niveau zo goed?’
‘Die gast die na twee dates zei dat hij jou veel te direct en te vaag vond?’
‘Ja lieverd. Hij ja.’
‘Ja. Vertel.’
‘Hij liet niets meer van zich horen na die intensieve appperiode. Alsof hij van de aardbodem was verdwenen. Hij bleef in mijn hoofd zitten en toen ik stoned was, dacht ik, waarom niet? Wat heb ik te verliezen? Dus ik appte hem waarom hij niks meer van zich liet horen.’
‘Echt? Hoe reageerde hij?’
‘Niet.’
‘Nee?’
‘Nou. Wel. Eerst vroeg hij wie ik was, omdat hij het nummer niet herkende. Toen zei ik dat ik Naomi was en toen weer de stilte. We zijn nu meer dan een week verder. Moet ik hem nog een keer een berichtje sturen?’
‘En dan?’
Naomi haalde haar schouders op, keek weer naar de tv en drukte het geluid aan en begon te zappen.
‘Ik wil gewoon excuses over dat hij me zo negeerde’, zei ze toen.
‘En dan.’
‘Dan voel ik me goed na zijn sorry.’
‘Moet ik nu wat zeggen?’
‘Nee.’ Ze zette de tv harder.
‘Naomi. Hij is het niet waard.’
‘Ik zei toch dat je niets hoefde te zeggen?’ Haar wenkbrauwen gingen naar beneden, zonder naar mij te kijken.
Ze nam nooit mijn adviezen over. Wat deed ik nog hier?
‘Oh sorry dan’, zei ik zelf beledigd.
‘Waarom geef je dan toch je mening? Dat doe je altijd.’
‘Omdat die Cees klinkt als een of andere sukkel. Daarom. Hij is het niet waard.’
‘Weet ik toch ook wel dat hij een sukkel is.’
‘Waarom appte je hem dan?’
Naomi keek me verdrietig aan: ‘Hoop.’
‘Hoop.’
‘Hoop ja.’
‘Hoop is stom’, zei ik.
‘Zeg jij.’
‘Ja. Ik hoop nog steeds dat Yort een keer voor mijn deur staat en spijt heeft en dat dan… Sorry. Laat maar.’
‘Yort is het niet waard’, zei ze met een ondertoon.
‘Je pakt me terug op mijn eigen woorden.’
‘Het advies dat je aan een ander geeft gaat eigenlijk altijd over jezelf.’
‘Ja?’
‘Denk het wel.’
‘Raar. Om met mezelf te praten door advies aan jou te geven.’
Naomi zat weer helemaal in het woonprogramma en zei na een paar seconden stilte:
‘Ja. Dat is raar ja.’
‘Waarom app je hem nu niet dan?’
‘Cees? En dan.’
‘Doe gewoon. Maak er niet zo’n mysterieuze dans van. Draai er niet om heen. Zeg dat je een sorry wil horen. Zeg dat je hem wil zien. En als hij nee zegt, dan weet je dat en kan je echt verder gaan dan dit vage gedoe.’
‘Oké.’
Dit klonk als een ‘oké’, dat ze mijn advies ging overnemen.
Ze pakte haar telefoon op en begon te tikken.
‘Je gaat het nog doen ook’, zei ik verbaasd.
‘Je hebt gelijk Juul. Ik heb niets te verliezen. Zo. Verzonden.’
Big smile op haar gezicht. Naomi zapte door naar een aantal muziekzenders. Toen ontdekte ze dat ze via de afstandsbediening een volgende videoclip kon selecteren op televisie. ‘Grappig’, zei ze al klooiend met de navigatie.
Toen trilde haar telefoon.
‘Holy shit. Hij antwoordt.’
‘Echt? Wat dan?’
‘Hij wil me zien. Vanavond. Vanavond! Zal ik het doen? Vind je het erg? Zal ik het gewoon doen?’
Ik haalde mijn schouders op. Als Naomi maar gelukkig was. Toch?
‘Oké. Hij komt hierheen.’
Naomi zette de tv uit en keek me wanhopig aan.
‘Ga je seksen?’, vroeg ik.
‘No way. Dat moet hij verdienen. Sorry dat ik het zeg, maar ik ga je echt het huis uitzetten. Ik moet nodig mijn kamer opruimen.’
Ik snapte niet wat zij moest opruimen. Ze was miss clean herself.
‘Ik meen het Juul.’
‘Tuurlijk. Tuurlijk. Ik ga al.’
‘Thanks schat.’
‘Heb je wel condooms?’
‘Ik ga niet met hem naar bed.’
‘Oké.’
7️⃣ Je leest een verhaal uit de reeks Zeven
📖 Koop m'n eerste boek Vrouwen die Charlie haten >
📗 Koop m'n blogs, gebundeld in een boek Digital love >
📜 Koop poster Nooit genoeg tijd >
📞 Laten we appen (en ontvang een appje bij het volgende verhaaltje) >
📷 Foto via @tsita.uncensored
Volg me via WhatsApp. 1 op 1. Geen groepschat. Als ik wat geschreven heb, app ik je de link.
Doe dit en doe het goed:
- Voeg het nummer 06-44796441 toe aan je contactpersonenlijst
- Stuur vervolgens 'feest is AAN' met je voornaam naar mij
- Verwijder dit nummer nooit en te nimmer uit je adresboek. Anders ontvang je niks.
Als je er geen zin meer in hebt, app je me met de zin: 'Het is UIT'.