‘Ik zit niet lekker in mijn vel’, zei Floris. Hij zat in een mintgroene badjas op het balkon met een dampende kop koffie in zijn hand. ‘Ik twijfel of ik mijn studie wel ga afmaken. Of het wel mijn studie is. Ik kan met moeite rondkomen. Ik vind maar geen leuke man of vrouw in mijn leven. De school motiveert me nauwelijks. Ik zie mijn studiegenoten nauwelijks. Mijn ma wil me niet meer geld geven per maand. Ik word gedwongen om erbij te werken. Tijd die ik ook aan mijn studie had kunnen besteden.  En dan geeft iemand mij chlamydia. De lul of trut. En ik kan niet eens in dit huis mezelf zijn. Weet je wel hoe lang ik gedroomd heb van een betaalbare dertig vierkante meter kamer in Utrecht? En nu willen jullie me ook nog weghebben.’

‘Ik heb bijna met je te doen’, zei Eva monotoon. Tim kneep Floris in zijn nek, zachtjes, gemeend.

‘Zitten we dan, acht uur ’s ochtends’, zei Tim toen. ‘Op je balkon.’

Floris knikte.

‘We willen je niet weg hebben’, zei Tim toen. Floris keek naar Eva. Ze knikte bevestigend.

‘Als ik meer geld zou hebben, dan had ik meer tijd. Dan loop niet weer vertraging op. Dan heb ik niet zoveel stress die ik probeer weg te neuken.’

‘Ik snap je’, zei Tim.

‘Nou, ik niet’, zei Eva. ‘Als, als, als. Je plaatst het godverdomme allemaal lekker buiten jezelf. Het leven is onpersoonlijk en ongevoelig. Je kunt dan wel harder gaan feesten en harder gaan neuken, maar het leven wordt er niet minder gevoeliger op. En je zadelt ons op met jouw problemen. Ik heb ook mijn slaap nodig. Ik werk ook en heb een studie en wil de marathon lopen. Ik heb het ook niet makkelijk. Ik merk de laatste tijd de behoefte om bij mijn ouders te gaan zitten om te studeren, in plaats van hier. Terwijl dit mijn huis is. Dit is mijn plek. Maar het voelt als een fucking bordeel met al die vreemden op de overloop of onder de douche. Ze maken verdomme mijn shampoo op. Ik moet zelfs mijn eigen shampoo beschermen in mijn eigen huis. Mijn shampoo. En sinds dit hele huis chlamydia denkt te hebben, is de sfeer weg. Een en al wantrouwen onderling.’

‘Sorry! Ja? Sorry’! Riep Floris.

‘Je woorden zeggen me niets meer’, zei Eva. ‘Ik mag je. Maar je woorden zijn slechts trillingen in de lucht voor mij.’

‘Diep’, knikte Tim onder de indruk.

‘Ik wil niet weg’, fluisterde Floris die begon te snikken. Tim begon de nek van Floris weer te masseren.

‘Bewijs het dat je niet weg wil. Bewijs het voor jezelf. Dertig dagen geen geneuk in dit huis. Richt je eens op je studie in die tijd. Fix dat. Dan lost de rest zich vanzelf op. Dat kan niet anders.’

‘Als suiker in een kopje thee’, knikte Tim.

‘What the fuck zeg jij nou?’, zei Floris. Eva keek Tim ook onbegrijpelijk aan.

‘Ik zeg al niks meer.’

‘Hebben we een deal?’, vroeg Eva.

‘Ik denk niet dat ik er gezelliger van word’, zei Floris. ‘Geen seks hebben. Dat klinkt, echt heftig.’

‘Je doet je best maar.’

‘Ik denk erover na.’

‘Floris’, zei Eva. ‘Ik sta hier met een reden om acht uur ’s ochtends op je balkon. En ik heb echt geen zin om te gaan dreigen. Totaal niet.’

Floris zuchtte diep. Tim aaide hem over zijn bolletje.

🚬Je leest een verhaal uit de reeks Chlamydia.
📖 Mijn nieuwste boek is op 1 november 2018 uitgekomen:  > Ze volgt me niet terug
📗 Ik heb een boek over Charlie geschreven: > Vrouwen die Charlie haten
📜 Bezoek m'n store met posters en boeken en stickers
📷 Foto via Danko Max

Bezoek mijn store voor boeken en merchandise:

store.psychokiller.eu

Volg me via 📞WhatsApp. 1 op 1. Geen groepschat. Als ik wat geschreven heb, app ik je de link.

Doe dit en doe het goed:

  1. Voeg het nummer 06-44796441 toe aan je contactpersonenlijst
  2. Stuur vervolgens 'chlamydia AAN' met je voornaam naar mij of klik op deze link
  3. Verwijder dit nummer nooit en te nimmer uit je adresboek. Anders ontvang je geen appjes.

Als je er geen zin meer in hebt, app je me met de zin: 'Het is UIT'.