In stilte zaten we elkaars blikken te vermijden.
Ik stelde haar een vraag. Lucy beantwoordde hem vaag.
Zij stelde mij een vraag, ik haalde mijn schouders zwijgend op.
Ik wist niet hoe ik moest zitten, waar ik mijn handen moest laten en waar ik moest kijken. Ik merkte op dat zij zich ook niet goed voelde; ze was witter in haar gezicht en stiller dan anders.
Ze dronk haar bier in een keer op en bestelde een nieuwe. Ik deed hetzelfde.
Ik wilde zo snel mogelijk dronken worden om de nacht te kunnen vergeten.
Ze had zich voor de verandering opgemaakt.
Zelfs als ik mijn best deed, kon ik haar lelijkheid niet ontkennen.
BHloze vrouwen zijn akelig
Ik wilde het niet zien. Ik mocht er niet naar kijken.
Ik zag dat ze geen BH aan had.
Toen ik mijn ogen sloot zag ik nog steeds hangtieten in een oud shirt voor me.
De gedachte verdween maar niet; dat ik seks met haar zou hebben en naar dat lelijke lichaam staarde.
‘Je ziet bleekjes, gaat het wel?’ Vroeg ze.
‘Nee, die hangtieten van je. Waarom draag je geen BH. Waarom niet,’ wilde ik zeggen maar ik antwoordde: ‘Het gaat prima.’
Lucy: ‘Het enige wat ik van je wil is liefde. Is dat soms fout? Is dat een misdaad? Ik zie je met al die vrouwen zoenen en vraag me af: Waarom niet met mij? Wat is er mis met mij? Soms wil ik zelfmoord plegen. Herken je dat gevoel?’
‘Kijk Lucy. Je bent een… Je bent een nou ja. Een prima meid. Het leven gaat te snel om te verlangen naar mensen die je niet willen. Alsof ik het leuk vind om jou kutmailtjes terug te sturen. Alsof ik het leuk vind om hier te zitten.’
Ik zag tranen in haar ogen komen. Ze pakte een verfkwast uit haar zak en veegde er een traan mee weg.
‘Ik had mezelf twee jaar geleden de opdracht gegeven om met jou eens wat te gaan drinken. Nu ik het eindelijk voor elkaar heb, voelt het anders dan ik me had voorgesteld. Jij was mijn wereld Charlie.’
‘Heb je de Endzeitparty kaarten voor me?’ Ze knikte teleurgesteld en haalde uit haar zak een envelop. Ik gaf haar het geld.
‘Als ik je had gevraagd om met me naar bed te gaan in ruil voor de Endzeitparty kaarten. Had je dan ook ja gezegd?’
Het leek alsof de grond precies onder mijn stoel wegzakte. Mijn hoofd begon te tollen. Ik voelde mijn lichaamstemperatuur omhoog en omlaag gaan. Mijn maag keerde zich om. Het enige wat ik dacht: ‘Niet hier, alsjeblieft niet hier.’
Ik griste de kaarten van de tafel, vloog het café uit. Ging naar de reling van de oude gracht toe en kotste hem onder. Toen ik omkeek zag ik Lucy bezorgd bij het raam staan. Het liet me nog een keer kotsen.