Met een bak thee voor de neuzen en badjassen aan, zaten Leonie, Tim, Eva en Geerjanne in de keuken om de eettafel. Elke vijf minuten kwam er iemand van de trap afgewandeld en verliet kort daarna de woning via de voordeur.
‘Als hij gaat slapen, ik zweer het je’, zei Eva heftig nee-knikkend. ‘Ik ruk zijn ballen van zijn lijf. Echt.’
‘Ik denk dat ‘ie dat nog geil vindt ook’, zei Tim.
Eva, Geerjanne en Leonie reageerden niet. ‘Je hebt wallen’, zei hij toen. Leonie en Geerjanne keken naar Eva.
‘Het is fucking kwart over twee. Wat wil je?’
‘Wat zagen jullie nou dan’, vroeg Geerjanne toen.
‘Verdomme’, zei Eva.
‘Wil je alsjeblieft niet vloeken?’, vroeg Geerjanne. Ze wees naar de koelkast. Tim en Leonie keken verbaasd naar de koelkastdeur. Een poster van de Bond tegen het vloeken was daar opgehangen.
‘Sinds wanneer hangt die daar dan?’, vroeg Tim.
‘Ik vloek wanneer ik wil’, zei Eva.
‘Ik ruik aardbei’, zei Leonie. Eva knikte in de richting van de open deurpost zonder deur.
In een strakke witte ballenknijper stond Floris met zijn schouder tegen de deurpost aangeleund, te lurken aan zijn e-smoker. ‘Wat een gezelligheid!’, zei hij.
‘Tel tot tien’, fluisterde Eva tegen zichzelf.
‘Iemand een biertje?’, vroeg Floris.
‘Ga zitten’, zei Leonie en wees naar de lege stoel.
Floris wilde naar de koelkast lopen, maar Tim hield hem tegen. ‘Wil je ook een biertje?’, vroeg Floris.
‘Floris’, zei Leonie. ‘Ga zitten.’
‘Ik sta hier prima hoor’, zei Floris.
‘Gast’, zei Tim en knikte naar de lege stoel. ‘Alsjeblieft. Ja? Ga gewoon zitten.’
‘Oké, oké’, zei Floris en ging zitten. ‘Ik hoop niet dat jullie echt last van me hebben gehad. Dat zou jammer zijn’, zei hij met een grote glimlach op zijn smoel.
Leonie proestte in haar hand van het lachen, maar haar gezicht vertoonde geen glimlach.
‘Tel tot tien’, herhaalde Eva.
‘Ik heb mijn antibioticakuur acht dagen geleden afgerond. Ik mag weer, laat maar zeggen’, zei hij toen.
‘Je bent een ontzettende tyfustering-eikel eerste klas’, zei Eva. ‘Wist je dat?’ Geerjanne kromp ineen en wees nogmaals naar de poster. ‘Het gore lef om dit hele huis wakker te houden omdat jij weer lekker mag neuken. En dan niet één persoon uitnodigt. Nee, een fucking orgie houdt. Sjezus man. Sjezus gewoon.’
‘Wat?’, zei Floris verbaasd en keek naar Tim.
Tim schudde als antwoord nee.
‘Je hebt echt issues’, zei Leonie.
‘Wat?’, zei Floris nogmaals.
‘Het moet stoppen’, zei Tim. ‘Geen geneuk meer.’
‘Kijk jongens, ik wist niet dat we zoveel kabaal hadden.’
‘Op een maandag. Op een maandag!’, brieste Eva.
‘Maar het is ook mijn huis’, zei Floris nog.
‘Dat is het niet’, zei Leonie.
‘Nee, technisch gesproken niet nee’, zei Floris. ‘Maar ook niet van jullie. Het is van de vader van Eva. En ik mag toch wel gewoon mijn leven leven?’
‘Nee’, zei Tim resoluut. Floris keek hem woedend aan.
‘Wat nee’, zei hij.
‘Iets moet er veranderen’, zei Leonie.
‘Echt Floris’, zei Eva, ‘ik zet je het huis uit.’
‘Ik heb een rechtsbijstandsverzekering.’
‘Floris’, zei Tim. ‘Houd je bek gewoon is even.’ Tim knikte naar Geerjanne. Ze pakte een vel papier op en begon voor te lezen.
‘De afwas laat je graag door anderen doen en je bedankt daar niemand voor. Je bezorgt iedereen chlamydia. Je lacht overdreven hard om je eigen grapjes. Zelfs de buren hebben erover geklaagd. Je doucht een keer per week de boiler leeg, zodat niemand daarna meer kan douchen. Je sokken liggen verspreid door het hele huis. En die stinken. Enorm. Je sokken stinken enorm.’
‘Niet te doen gewoon’, vulde Leonie aan. ‘Ben je je territorium aan het afbakenen of zo met die sokken van je?’
'Ik hoef de rest niet meer te horen hoor', zei Floris. Geerjanne legde het papiertje neer.
‘Weet je’, zei Tim. ‘We mogen je allemaal heel graag. Je brengt leven in de brouwerij.’
‘Spreek alsjeblieft voor jezelf Tim!’, zei Eva.
‘Het geneuk moet stoppen’, zei Tim toen. ‘Je lijkt wel seksverslaafd. Het gaat niet goed met je. Echt niet.’
‘Bedankt man’, zei Floris. ‘Bedankt, vriend.’ Hij stond op. ‘Ik ga wel een nieuwe kamer zoeken.’
‘Godverdomme Floris. Stop met dit dramatisch gedoe’, zei Eva. Geerjanne wees naar de poster op de koelkast. Eva stond op, schoof de stoel te hard naar achteren, waardoor die omviel. Leonie schrok het hardst van het geluid.
Eva liep naar de poster, pakte die bij de punt vast en gaf er een ruk aan. Nu had ze de helft van de poster in haar hand, de andere helft hing er nog. Ze draaide zich om naar Floris. ‘Je past je aan of je rot op. Zo simpel is het. Geen geneuk meer in dit huis. Voor minstens dertig dagen. Bewijs het dat je je eens rustig kan houden. En ik wil geen sok meer zien en je stopt na tien minuten met douchen. Laat alsjeblieft wat warm water over voor ons. Ja?’
Floris keek Eva, Leonie, Tim en Geerjanne een voor een aan en liep toen al lurkend aan zijn e-smoker zwijgend weg, de trap op.
‘En nu?’, vroeg Geerjanne.
'We praten morgenvroeg wel verder', zei Tim.
🚬Je leest een verhaal uit de reeks Chlamydia. Zomerstop.
📖 Mijn nieuwste boek is op 1 november 2018 uitgekomen: > Ze volgt me niet terug
📗 Ik heb een boek over Charlie geschreven: > Vrouwen die Charlie haten
📜 Bezoek m'n store met posters en boeken en stickers
📷 Foto via Danko Max
Bezoek mijn store voor boeken en merchandise:
Volg me via 📞WhatsApp. 1 op 1. Geen groepschat. Als ik wat geschreven heb, app ik je de link.
Doe dit en doe het goed:
- Voeg het nummer 06-44796441 toe aan je contactpersonenlijst
- Stuur vervolgens 'chlamydia AAN' met je voornaam naar mij of klik op deze link
- Verwijder dit nummer nooit en te nimmer uit je adresboek. Anders ontvang je geen appjes.
Als je er geen zin meer in hebt, app je me met de zin: 'Het is UIT'.
Comments