De deur van Leonie’s kamer ging voorzichtig open, met een kraak. Ze stond in haar Minnie Mouse-nachtjapon, make-uploos te kijken naar Tim. ‘Jij ook wakker?’, vroeg Tim.

Hij stond in zijn Calvin Klein-onderbroek te krabben aan zijn oksels. Een andere deur ging open. Geer-Janne. ‘Hé’, fluisterde ze met hese stem. ‘Horen jullie dat ook?’

‘Stil is’, zei Tim.

Het leek wel alsof er een stel apen in het huis waren die op meubels klommen, aan de lampen hingen en gordijnen van het plafond af trokken. Het geluid kwam van boven, waar de twee grootste kamers van het huis bevonden. De slaapplekken van Eva en Floris.

‘Wat is dit voor huis’,  jammerde Geer-Janne. ‘Wat is dit voor plek?’

‘Ik ga er wat van zeggen hoor’, zei Leonie en ze ging de trap op naar boven, met zware stappen. Tim volgde.

Boven, op de overloop, stond Eva in haar sport-bh en broekje voor haar open deur. Ze had haar hand voor de mond. Het geluid klonk hier meer als een worstelwedstrijd met joelend publiek eromheen, dan van een paar losgeslagen apen. Ze knikte naar de deur van Floris.

Potdicht.

Het geluid hield maar niet op. ‘Het is half twee verdomme’, zei Leonie. ‘Half twee.’

‘Is ‘ie film aan het kijken ofzo?’, vroeg Tim.

‘Wel een hele foute film’, zei Eva.

Leonie ging naar de deur toe, ze wilde kloppen, maar trok haar hand terug. Ze legde haar hand op de deurklink, drukte het naar beneden en deed de deur voorzichtig open.

Tim en Eva kwamen achter haar staan en keken over haar schouders mee de kamer van Floris in.

‘Alle mensen’, zei Eva.

‘Wat is dit’, zei Tim.

Leonie had de klink nog steeds vast en trok de deur van schrik weer dicht. Ze draaide zich om en keek met een wit weggetrokken gezicht Tim en Eva aan.

‘We moeten er wat van zeggen’, zei Tim.

‘Dit moet stoppen’, zei Eva. ‘Ik moet aan de studie morgen.’

‘Ik’, zei Leonie. ‘Ik weet niet…’

‘We moeten assertief zijn’, zei Tim.

‘Wees assertief’, zei Eva.

Leonie knikte zelfverzekerd. Ze had weer de moed gevonden. Ze deed de klink weer naar beneden. Ditmaal zwiepte ze de deur open.

Op een salontafel, naast de hoogslaper, zat een donkere vrouw op haar knieën en handen geparkeerd. Achter haar stond een lange slanke jongen zijn heupen heen en weer te bewegen tegen haar kont aan. Voor haar stond Floris, met zijn geslacht verstopt in de mond van de vrouw. Een hand had hij in zijn zij, de andere hand had hij om het geslacht van een man met grijs haar en een strak gespannen buikje zitten.

Die man maakte onmenselijke geluiden dat in de buurt kwam van ‘oeh’, ‘ah’, ‘huh’, ‘hah’, ‘hoe’, ‘wa’, ‘baaa’.

Leonie schraapte haar keel. Ze hoorden niets. De vier mensen gingen op in hun orgie van geluid.

Leonie schraapte weer haar keel, ditmaal meer overdreven.

Op de vrouw na draaiden ze alle drie hun hoofden tegelijk naar de deur toe.

De oude man ging door met zijn geluid, maar nu ging hij - alsof hij een vraag stelde - iets omhoog met zijn stem: ‘oeh?’, ‘ah?’, ‘huh?’, ‘hah?’.

Floris leek verward. Hij liet het geslacht van de man los, legde zijn hand op het hoofd van de vrouw en haalde zijn pik uit haar mond. Het klonk alsof de vacuüm werd opgeheven. Toen liep hij naar de deur toe en sloeg ‘m dicht.

‘Valt er wat te zien?’, klonk het onderaan de trap. Geer-Janne. ‘Jongens?’

Volg me via 📞WhatsApp. 1 op 1. Geen groepschat. Als ik wat geschreven heb, app ik je de link.

Doe dit en doe het goed:

  1. Voeg het nummer 06-44796441 toe aan je contactpersonenlijst
  2. Stuur vervolgens 'chlamydia AAN' met je voornaam naar mij of klik op deze link
  3. Verwijder dit nummer nooit en te nimmer uit je adresboek. Anders ontvang je geen appjes.

Als je er geen zin meer in hebt, app je me met de zin: 'Het is UIT'.

🚬Je leest een verhaal uit de reeks Chlamydia. Zomerstop. Halverwege augustus gaat het weer door.
📖 Mijn nieuwste boek is op 1 november 2018 uitgekomen:  > Ze volgt me niet terug
📗 Ik heb een boek over Charlie geschreven: > Vrouwen die Charlie haten
📜 Bezoek m'n store met posters en boeken en stickers
📷 Foto via Danko Max

Bezoek mijn store voor boeken en merchandise:

store.psychokiller.eu