‘Hey you’, zei ik.
Joris keek me met zijn big smile aan. Ik deed mijn jas uit en legde mijn tas op een lege stoel.
‘Ik heb alvast een wit wijntje voor je besteld. Daar hou je toch van?’, vroeg hij.
‘Wow. Hoe ken je me zo goed? Zo lief’, zei ik.
Ik ging zitten en keek de kroeg rond. Het was nog rustig. De barvrouw had weinig te doen. Ik keek uit het raam. Uitzicht op de Neude.
Ik hield van deze stad. Ik hield echt van Utrecht.
‘Ik heb het je eens een keer zien bestellen girl. I remember, you know?’, mompelde Joris. ‘Dus. Sup girl?’
‘Wel oké denk ik. Beter.’
‘Heb je het al gehoord? Of niet? Vertel? Gehoord? Ja?’
Joris maakte wilde gebaren met zijn handen. Hij was echt opgewonden.
‘Wat.’
‘Jurjen en Yort? Nee? Seriously? Girl. Echt niet?’
‘Nee?’
‘Moet je horen. Jurjen praat over je.’
‘Waarom.’
Fluisterend: ‘Dat je een vieze slet bent en dat je hem wilde pijpen in een of andere toilet in de kroeg en dat je hem wilde neuken om Yort te vergeten, maar dat hij er al vrij snel klaar mee was en dat soort dingen. Niet zo serieus nemen hoor.’
Iemand sloeg een steen in mijn gezicht. Mijn handen begonnen gelijk te trillen. Ik? Een slet? Waarom praatte hij hier zo blij en opgewonden over?
‘Wat? Echt niet. Wat? Zo is het niet gegaan. Wat is dit voor onzin?’
Een zwart-wit filter viel over mijn ogen heen. Mijn maag kromp in een.
‘Rustig meid. Niet zo zwaar aan trekken hoor. Ik ben gewoon een messenger.’
‘Wat heeft Yort daar mee te maken?’
‘Nou. Nu komt het mooiste gedeelte. Het was gewoon een vaag feestje bij ons thuis. Jointjes. Coke. Jurjen was er ook. Ze kregen woorden. Who the fucks knows over wat. Waarschijnlijk over jou. Of niet. Ik weet niet. Het was sad. Het was echt sad.’
‘Waarom zouden ze ruzie krijgen om mij? Ik ben echt geen slet. En als ik een slet ben, is hij het ook. Ik heb hem toch niet verkracht of wel dan? We deden het beiden.’
‘Jurjen zegt dat je heel veel mannen wilt. Ik veroordeel je niet. Juist ik niet. You know that.’
‘Ik voel me zo slecht nu’, zei ik. De tranen kwamen. Alweer. Ik had nog zo beloofd aan Jackie om geen traan meer te laten om mannen.
‘Ah, niet huilen schat.’
‘Dit is zo oneerlijk. Ik heb hem dat in vertrouwen… Hij verdraait ook alles.’
‘Yort gaat ons huis uit trouwens. Als je nog iemand weet die een kamer in Utrecht zoekt.’
‘Gaat Yort verhuizen?’
Nog een steen. Groter. Zwaarder. Weer in mijn gezicht.
‘Naar Arnhem. Hij heeft daar een baan en een huis gevonden. Iets met multimedia design kunstachtig arty thing iets. I don’t know. Sinds hij terug is van zijn grote reis praten we nauwelijks meer. Hij is veranderd weet je.’
‘Ja hè.’
Yort…
Weg uit Utrecht.
Dit deed zo’n pijn.
De tranen bleven komen. Joris sloeg een arm om me heen.
‘Hé. Niet zo druk maken om Jurjen. Hij lulde ook niet echt over je. Het was gewoon de coke en de jointjes weet je wel.’
‘Of dat wat uit maakt. Ik ben geen slet. Ik vond Jurjen echt leuk. Niet leuk leuk. Maar gewoon leuk. Snap je?’
‘Wat jij doet met je kut moet je echt zelf weten. I don't judge. Nee.’
‘Hij is een verschrikkelijke minnaar overigens. Zijn lul stonk en hij was na drie minuten klaar en gooide me toen gelijk het huis uit. Om me een paar dagen later weer te appen. Toen gaf ik hem geen seks en toen vertrok hij.’
‘Echt? Gjees. Sad. So sad. Eigenlijk had ik hem wel zo ingeschat. Hij is een eikel.’
‘Ja hè. Wie ook is een keer flink geneukt moet worden is mijn huisgenoot. Floor. Die heeft het de hele dag door over de dood. Triest toch? Dat mens moet echt een beetje leven.’
‘Jij treft het niet met de mensen om je heen.’
‘Ken je haar? Floor?’
‘Ja volgens mij wel. Ik ken haar wel ja. Leuk snoetje heeft ze. Fucked up girl. I dunnow. Voor sommige mannen is dat echt een thing hè. Die trekken dit soort wijfjes aan. Ze houden van the drama. Het zou vast fantastisch seks moeten zijn met die psycho’s. Om daarna al die verhalen over onzekerheid en de gemene wereld en ik voel me zo kut en onbegrepen te moeten aanhoren. Men. I dunnow. Sad. Zo sad. Echt zo sad. Cruel world. Blablabla.’
‘Het huis waar we inzitten is van haar vader. Een of andere rijke stinkerd. Ik betaal huur aan Floor. Maar is de laatste tijd zo niet haar zelf. Ze heeft paar maand geleden zelfmoord proberen te plegen door 100 aspirines of zo door te slikken.’
‘Moet ze niet in therapie dan?’
‘Was ze even. Nu is ze weer terug. Ze schrijft gedichten in haar moleskine. En ze doucht altijd minstens een uur. Want ja. Het is haar huis. Terwijl we de waterrekening splitten met z’n vijven. Ach. Ik ben haar kamer ingeslopen toen ze weer onder de douche stond.’
‘You did what?’
‘Ik heb foto’s van haar verhaaltjes gemaakt.’
‘You did what?’
‘Het is zo stom. Ik weet niet waarom ik het deed. Maar ik wilde het gewoon weten. Ik dacht dat ze talent zou hebben of zo. Maar het zijn tekeningen van piemels en kutten en tieten, besmeurd onder bloed en zaad. Zo vies. Sorry dat ik dit deel. Maar fuck. Ik had het nooit moeten doen.’
‘Heb je foto’s van die pages?’
‘Ja?’
‘Show me girl!’
‘Nee. Dat kan echt niet.’
‘Come on. Show me.’
‘Nee. Ik had echt niet haar kamer in moeten sluipen. Zo stom en fout van me.’
‘Show me.’
‘Nee. Ze is echt aardig en zo. Maar ook echt fucked up.’
‘Doe dan.’
‘Joris. Niet zo aandringen. Ik ben niet dom. Ik dacht dat ik Jurjen kon vertrouwen. Moet je eens zien wat hij nou allemaal over me lult.’
‘Je vertrouwt mij dus niet.’
‘Nee. Dat is het niet. Laten we het vergeten. Oké?’
‘Oké.’
‘Wat nou.’
‘Yort vond je ook een slet.’
‘Zei die dat?’
‘Een vieze vuile slet.’
‘Waarom zeg je dit nou tegen me.’
‘You know me. Ik vertel altijd de waarheid. Ik kan niks verborgen houden.’
‘Ik ga naar huis.’
‘Oh baby. Daar de hele avond huilen? Come on. Laat die mannen over je praten. Doe waar je zelf zin in hebt. Vergeet Yort en Jurjen. ’t Zijn losers. Geloof me. Losers. Echt. Opgefucked met hen.’
‘Wil jij nog wat drinken dan?’
‘Bring it on!’
Einde
📖 Ik heb een boek geschreven: Vrouwen die Charlie haten >
📗 Ik heb een aantal blogs gebundeld: Digital love >
📜 Ik heb ook posters gemaakt: Nooit genoeg tijd >
📞 We kunnen met elkaar appen >
📷 Foto via @maratneva
Like me op Facebook
Achtervolg me op Instagram