‘Hey’, zei ik.

Floor keek op van haar telefoon. Ze lag met een dekentje op haar bank met een mok thee in haar andere hand.

'Kom verder.’

Ik bleef in de deuropening staan.

‘Hoe gaat ‘ie?’, vroeg ik.

‘Waar is die jongen?’

‘Weg.’

‘Het is pas tien uur.’

‘Ja.’

‘Quick fuck dus hè?’

‘We hebben geen seks gehad. Ik wilde dat niet.’

‘En toen ging ‘ie weg? Sad.’

‘Wel een beetje ja’, zei ik.

‘Fuckboys zijn sad’, zei Floor. ‘Hoe onzekerder ik me voel, hoe eerder ik me laat verleiden om het bed te delen met dit soort jongens. Het voelt even oké. Misschien tijdens de seks en daarna de leegte in mij. Dan voel ik me nog leger dan voor de seks.’

‘Moet je niet uitgaan? Het is zaterdagavond.’

‘Eerlijk Juul. Heb jij me ooit zaterdagavond uit zien gaan?’

‘Geen idee. Je bent er niet altijd in het weekend.’

‘Soms naar mijn ouders. Soms slapen bij vrienden. Maar uitgaan? Alhoewel. Soms mis ik de sfeer in de stad weleens. De Neude om 2 uur ’s nachts. Er gebeurt dan zoveel. Het is alsof ik het ware gezicht van het leven zie om twee uur ‘s nachts. Al die dronken eenzame mensen die een uitvergroting van zichzelf en hun gevoelens zijn. Hun dagelijks gebrek aan aandacht, dus gaan ze maar heel hard praten en schreeuwen tegen hun vrienden. Hun dagelijks gebrek aan humor, dus gaan ze maar heel hard en overdreven lachen om elkaar. Hun gebrek aan aandacht, dus gaan ze maar heel close zitten zoenen met een of andere vreemdeling. Hun dagelijkse frustratie van hun kut leven, dus slaan ze maar iemand verrot als iemand daar een “aanleiding” voor geeft.’

‘Denk je dat mensen eerlijker zijn als ze dronken zijn?’, vroeg ik.

‘Nee. Niet eerlijker. Gewoon, een uitvergroting van wie ze echt zijn.’

‘De volgende dag kan je wel een goed excuus gebruiken: Ik was dronken, sorry.’

‘Ben jij vaak dronken?’, vroeg Floor.

‘Niet echt, maar laatst wel heel erg. Dat ging niet echt goed. Ik heb zitten kotsen in de binnenstad, op straat. Beschamend. Zo dronken was ik. Ik liet me dronken voeren door twee veel te oude mannen die veel te veel vieze dingen met me wilden doen.’

‘Oké. Leuk?’

‘Nou. Niet echt’, zei ik. ‘Toen een vriendin gebeld. Die pikte me op, zijn we gaan dansen en daarna moest ik dus heel hard kotsen. Zo blij dat zij er was.’

‘Ik heb ook wel zin om nu heel dronken te worden en dan te gaan kotsen. Dan heb ik het gevoel dat ik leef en in een lichaam zit. Dat m’n lichaam dingen kan doen, zoals m’n maag omkeren en me dingen laat proeven die ik helemaal niet wil proeven, zoals mijn maaltijd van een paar uur eerder. Zo’n gevoel van controleverlies.’

‘Gatver’, zei ik.

Floor was raar.

‘Zullen we dronken worden?’, vroeg Floor.

‘Ik heb nog wat wijn over.’

‘Dat is veel te braaf joh.’

‘Beneden in de keuken staat een fles vodka. Geen idee eigenlijk van wie die is.’

‘Volgens mij van de meid van wie ik deze kamer heb overgenomen.’

‘Zou ik de fles pakken?’

‘Ik pak ‘m wel. Moet toch eerst plassen’, zei Floor.

📖 Koop m'n eerste boek Vrouwen die Charlie haten >
📗 Koop m'n blogs, gebundeld in een boek Digital love >
📜 Koop poster Nooit genoeg tijd >
📞 Laten we appen >
📷 Foto via @theogosselin

Like me op Facebook
Achtervolg me op Instagram