Ik zoende met meiden omdat het mezelf liet vergeten. Omdat ik hoopte op seks.

Het viel me nu pas op hoe belachelijk mensen eruit zagen als ze dronken waren. Ze hadden continu de behoefte om elkaar te overschreeuwen in hun discussies. Ze raakten elkaar continu aan. En ze hielden niet op met boeren. Het liefst midden in iemands gezicht.

Hij was niet de gast die het meest op me leek. Hij was niet de gast die ik als eerste zou bellen als ik een trio had gehad. Toch was hij de enige die me echt kende. En ik hem.

Mijn vrienden waren mijn vrienden niet meer. Alles wat ons bond, was vervaagd. Ik dacht vroeger dat ik nooit zonder hen zou kunnen. Nu was ik op een punt gekomen dat ik hen liever kwijt dan rijk was.