Tim wilde zijn kamer inlopen toen zijn naam klonk. Hij draaide zich om en zag de deur van Leonie op een kier. ‘Tim’, klonk er weer. ‘Volgens mij heeft iedereen internet behalve ik.’
‘Ik kan het wel voor je fixen.’
De deur ging verder open. Tim liep naar binnen. De gordijnen waren dicht. Het rook er naar wierrook. Gimme gimme gimme van Abba klonk uit een kleine cd-stereo-torentje.
‘Ik draai alleen Abba als ik heel dronken ben’, zei Tim.
‘Is dat een oordeel?’
‘Zeker niet.’
Op het bureau stond de laptop van Leonie. Tim opende de instellingen en drukte op ‘netwerk vergeten’.
Leonie ging op haar bankstel zitten, naast het bureau. ‘Sorry dat ik over harige benen begon laatst tegen Floris. Het was niet mijn bedoeling om jou te beledigen. Ik wou niet zo onsensitief doen laat maar zeggen.’
‘Het is nooit iemands intentie. “Het was maar een grapje. Het was zo niet bedoeld”’, deed ze met een hoge stem na.
‘Wat wil je dan dat ik zeg?’
‘Het doet er niet toe. Je denkt er toch anders over.’
‘Nee. Juist niet. Je hebt een probleem met mijn mening en ik zeg daar nu sorry voor. En ik moet sensitiever zijn van Eva. Dus ik doe mijn best nu.’
‘Je kan wel sorry zeggen, maar je denkt nog steeds hetzelfde over harige benen.’
‘Ik heb me voorgenomen nu niet meer uit te laten over haren op benen in het bijzijn van vrouwen.’
‘Want? Ik kan het hebben hoor.’
‘Dat betwijfel ik. Ten tweede merk ik dat mijn mening je beperkt in het zijn van jezelf. Dat is nooit mijn bedoeling geweest. Ik wil je niet overtuigen. Ik wil je niet pleasen. Ik wil je niet veranderen.’
‘Ik lijk wel een klein meisje’, snikte Leonie. ‘Ik wil gewoon zijn wie ik ben zonder dat anderen meningen me raken. Maar ze raken me toch. Zoals het me raakte toen ik tien jaar was en een groepje meiden pindakaas in mijn haren smeerde omdat ze vonden dat ik te vet haar had. Woorden zijn maar woorden. Pindakaas is pindakaas. Dat was wat m’n ma toen zei. Ik begreep dat niet. Want ze deden me meer pijn met hun gescheld dan toen ze me van mijn fiets afduwden. Blauwe plekken en schaafwonden genezen. Die woorden bleven maar door echoën in mijn hoofd. Ik twijfelde aan alles. Wie ik was, wie ik wilde zijn. Ik dacht heel vaak: waarom overkomt mij dit nu nou? Waarom moeten ze nou juist mij hebben? Mij?’
Leonie zweeg toen. Tim staarde naar de laptop en zei toen: ‘Je internet doet het weer.’ Toen weer stilte. Leonies handen trilden. ‘Laat ook maar’, fluisterde ze.
‘Weet je’, zei Tim toen. ‘Je bent altijd jezelf. Je komt altijd over als jezelf. Je hecht te veel waarde aan mijn mening. Het laat je twijfelen over wie je bent. Maar je bent gewoon altijd jezelf. Dat waardeer ik echt. Je kledingstijl. Je harige benen. Je hebt letterlijk schijt.’
‘Toch heeft iedereen in dit huis chlamydia, behalve ik. Soort van dan.’
‘Jij bent toch van de echte liefde? En toch van alleen seks hebben met iemand om wie je geeft?’
‘Ben ik ook, maar toch. Ik wil ook begeerd worden. Maar ja. Wie wil er nou met een harig wijf vrijen?’
‘Moet ik daar nu op antwoorden?’, vroeg Tim verward.
‘Het is moeilijk mezelf zijn en verlangen naar een relatie. Want dan moet ik me aanpassen. Of dat idee heb ik dan. De onzekerheid en zo. Maar ik wil me niet meer aanpassen aan mensen. Nooit meer. Maar ik wil ook niet twijfelen over mezelf. En dat doet liefde. Het maakt me aan het twijfelen. Want ik zie al die leuke mannen met vrouwen aan hun zijde die totaal niet op mij lijken.’
‘Weet je. Een goede vriend van me heeft niets met grote borsten. Hij vindt de vorm te lelijk, te aanwezig, te onhandig. Hij weet totaal niet wat hij ermee moet doen. Toch heeft hij al drie jaar een relatie met iemand die – nou ja – de grand canyon is er niks bij qua decolleté laat maar zeggen. Echt. Net zoals mijn zus zo oppervlakkig lijkt. Ze houdt echt van die opgepompte sportschooltypes. Ze had er zelfs posters van op haar muur van die hele foute fitboys. Maar quess what? Ze heeft een relatie met een enorm magere lange jongen. Echt zo’n watje. Dus ja.’ Tim dacht even na. ‘Ik weet mijn punt niet meer.’
‘Dat dat het beste was wat ze konden krijgen?’
‘Nee. Ze vallen op een persoon! Ze verlangen naar een bepaald type lichaam, maar zo werkt liefde niet. Dat gaat om de aantrekkingskracht van de ziel. Daar worden we verliefd op. Dus vertrouw wat meer op die unieke ziel van je en laat je niet zo onzeker maken omdat ik en Floris harige benen seksloos vinden.’
‘Seksloos? Vinden jullie dat echt?’ Ze verborg haar gezicht in haar handen en begon heel hard te huilen.
‘Huil je nou echt?’
‘Je kan beter gaan’, snikte ze toen.
‘Je internet doet het wel weer zie ik.’
Tim stond op en liep twijfelend de kamer uit.
🚬Je leest een verhaal uit de reeks Chlamydia.
📷 Foto via @kamilablazkiewicz
🙊 Volg me ook via mail (exclusieve bekentenissen)
Bezoek mijn store voor boeken en merchandise:
Volg me via 📞WhatsApp. 1 op 1. Geen groepschat. Als ik wat geschreven heb, app ik je de link.
Doe dit en doe het goed:
- Voeg het nummer 06-44796441 toe aan je contactpersonenlijst
- Stuur vervolgens 'chlamydia AAN' met je voornaam naar mij of klik op deze link
- Verwijder dit nummer nooit en te nimmer uit je adresboek. Anders ontvang je geen appjes.
Als je er geen zin meer in hebt, app je me met de zin: 'Het is UIT'.
Comments