Vervolg van 1.9 Gelijk hebben is zoiets als gelijk krijgen maar toch niet helemaal

Na de lunch loodste Frits me door het klantonderzoekssysteem heen. Hij bracht het alsof het een of ander ingewikkeld niet te temmen beest was.

Ik had het met een oog dicht al vrij snel door wat de gedachte erachter was.

Ik schreef in mijn notitieboekje op: Te makkelijk.

Ik kon uit het ‘systeem’ de klanttevredenheidsonderzoeken halen en moest die al copy – pastend in een overzichtelijk rapport in PowerPoint zetten.

PowerPoint.

Laat dit tot me doordringen.

PowerPoint.

Onbegrijpelijk.

Om te huilen.

Microsoft PowerPoint.

Als Microsoft een kunstenaar was, was dit een kunstwerk die de massa zonder genade moesten verbranden. Dit was een belediging voor ieder mens die gevoel voor stijl en smaak had.

Anyhow.

Ik mocht in PowerPoint de getallen wat oppimpen met grafiekjes en andere onbegrijpelijke PowerPoint stijlmiddelen.

Dit was zo simpel als voor het eerst een pot verf, een kwast en een betonnen muur zien en snappen dat de verf via de kwast op de muur gebracht moest worden.

‘Heb je die rechten voor dat fotoprogramma al geregeld?’ vroeg Frits aan het einde van middag.

Ik keek naar mijn notitieboekje naar een bladzijde met daarbovenop gekalkt: To do list. De pagina was verder blanco.

Ik begon te stamelen. ‘Waar moet ik dat doen dan?’ Ik bladerde een pagina terug naar mijn aantekeningen met gesprek met Roel en zag de zin ‘je bent altijd druk’ staan.

‘Kom op Charlie. Sorry hoor. Even eigen verantwoordelijkheid.’

‘Ik was druk’, zei ik toen. ‘Druk!’

‘Met wat.’

‘Met dit.’ Ik wees naar het scherm. ‘Met jou.’

Frits zuchtte uitgebreid. ‘Einde van de gang. Bas van ICT is er nu nog.’ Frits keek op zijn horloge. ‘Ja sorry hoor. Ik ben vrij direct. Vrij direct. Ik heb het je vanochtend al gezegd.’

‘Zal ik het nu gaan regelen dan?’, vroeg ik.

Frits mompelde wat en ik nam aan dat dit een ‘ja’ was.