4. Ze voeren een gesprek met zichzelf via jou (hoofdstuk 2)

Dit verhaal is onderdeel van een blogreeks. Ik deel elke maandag deel 1 (van de vier delen) van mijn boek Ze gingen samen het toilethokje in.mp4. Hier vind je een overzicht van de reeks.

Op mijn slaapkamer lag Paul languit op het matras op zijn rug, zijn handen insmerend met zijn crème. Hij had het matras onder mijn bureau met een grote computer geschoven. Zijn hoofd bevond zich nu onder het houtwerk. ‘Het was een veilige landing, dankjewel voor het vragen,’ zei hij.

‘Wat is dat voor spul?’ vroeg ik.

‘Krijg je zachte handen van. Dat windt vrouwen op. Als je hun rug masseert, of de binnenkant van de benen streelt of in hun borsten knijpt. Ik zeg niet dat ik vanavond iets van plan ben met de vrouwtjes, maar ik ben er wel op voorbereid. Ja, man. Ik houd wel van avontuurtjes met de vrouwtjes van het plattuhlànd.’

‘Vinden vrouwen zachte handen echt fijn?’ vroeg ik.

‘Sjezus.  Noteer  dit  nou.  Ik  blijf   mijn  adviezen  niet herhalen.’

Ik gaf hem het glas water, maar hij kon het niet aanpakken door de zalf. ‘Zet maar naast me neer,’ zei hij. Ik ging op de rand van mijn bed zitten en keek naar hoe hij in zijn handen bleef  wrijven. ‘Wat gaan we vanavond doen dan? Bereid me eens voor op het avontuur.’

‘Euh,’ zei ik. Ik wist het zelf niet eens zo goed. ‘We gaan eerst naar Naomi denk ik. Waarschijnlijk komt Berend daar ook, mijn beste vriend waar ik je eerder over vertelde. En ik moet nog even kijken of Hannah wel zin heeft om mee te gaan.’

‘Naomi is Berends vriendin?’

‘Nee, dat is dus Hannah. Al zegt hij dat ze geen relatie hebben. Maar zij wel.’

‘Ja, dat had ik al begrepen, ja. Wie zijn er nog meer bij?’ vroeg Paul.

‘We gaan daarna naar Leo toe. Dat was het wel.’

‘Drie mannen, twee vrouwen. Ik moet je eerlijk zeggen…’ Hij maakte een klikgeluid met zijn mond. ‘Dit klinkt als een vat vol problemen, man.’ Hij trok een Robert de Niro ‘Are you talking to me?’-gezicht.

‘Hoe bedoel je?’

‘We drinken wat. We zoenen wat. We neuken wat en dan na afloop is iedereen jaloers, beledigd en teleurgesteld.’

‘We kennen elkaar al écht lang. Kan me niet voorstellen dat het zo gaat,’ zei ik hoofdschuddend.

‘Luister nou naar mij. Het gaat altijd zo. Het hoort zo te gaan. Sociologisch én psychologisch gezien. Dit soort dingen moeten exploderen. En dat is goed, weet je wel. Altijd maar dat saaie gedoe. Dingen moeten escaleren.’ Hij klapte in zijn handen, ging rechtovereind zitten en stootte zijn hoofd tegen mijn bureau aan, maar bleef  doorpraten terwijl de monitor op het bureau heen en weer danste. ‘Ik houd van chaos. Dan ben ik het meest mezelf. Iedereen in paniek. Ik rustig en in controle. Het leven is een grote reis naar volwassen worden, vind je niet?’

‘Ik denk het,’ zei ik.

‘Ik wil echt een biertje, Jordy,’ zei hij al wrijvend met zijn hand over zijn hoofd.

‘Ja, maar ma vindt dat ik pas alcohol na het eten mag en alleen als er een reden tot een feestje is. Je weet toch?’

‘Er is een reden tot een feestje,’ zei hij, ‘ik ben er.’

‘Ik weet niet.’

‘Je hoeft toch niet altijd alles te overleggen in dit huis? Je hebt toch zelf  ook een mening? Je hoeft toch niet altijd een luisterpaal te zijn voor anderen?’

‘Ja, maar dan nemen ze me in ieder geval nog serieus,’ zei ik. ‘Mensen vertellen graag hun problemen aan mij.’

‘Jordy, neem nou maar van mij aan: ze zijn niet met jou bezig. Ze voeren een gesprek met zichzelf via jou. En jij accepteert het. Jij laat ze jouw tijd misbruiken voor hun eigen problemen. Je moet ze ontregelen, man. Als ze weer tegen je aan lopen te zeiken moet je eens de waarheid zeggen. Of gewoon iets heel geks doen!’

Paul  pakte  het  glas  naast  het  matras,  nam  een  slok  en herhaalde met volle mond, zonder te morsen: ‘ontregelen.’

‘Ik ben niet zo’n snelle denker,’ zei ik.

‘Ik wil het ook wel vragen,’ zei Paul. ‘Wat vragen?’

‘Aan je ma. Bier.’

‘Ik denk dat er nog een sixpack in de schuur staat. Dat zou ik wel kunnen pakken. Stiekem.’

‘Kijk! Nu begin je te leren! Initiatief.’ Hij wees met zijn wijsvinger naar mij en knikte er heftig bij. ‘Jij gaat het nog ver schoppen in dit universum. Ik weet niet tot wat, komt ver met wat je wil worden, met je ICT-opleiding.’

Ik deel elke maandag deel 1 (van de vier delen) van mijn roman Ze gingen samen het toilethokje in.mp4. Verder lezen? Bestel de paperback of hardcover in mijn shop en ontvang het boek met een persoonlijk bedankje in je huis.