Lieve vreemdeling,

Ik had wat tijd te doden, dus dook de bioscoop in om Superman (2025) te kijken.

Wat denk je?

• Weer vallende wolkenkrabbers.
• Weer een rijke tech-bro die met zijn techniek de wereld naar zijn hand wil zetten. Weer een of ander parallel universum.
• Weer vijftien keer op een gezicht rammen zonder dat er een schram te zien is.

Wat me nog het meest verbaasde, was hoe de slechterikken en goederikken met superkrachten heel cool een ruimte binnenlopen en niet eens kijken waar hun vijanden zijn. Ze gaan even door de knieën. Strekken hun vuisten. Of geven een commando aan hun wapens. En iedereen gaat neer als tandenstokers die breken tussen mijn kiezen.

Daarna lopen ze na een paar minuten, zonder buiten adem te zijn, naar het doel toe. Wat vaak een computer is met EXTRA INFORMATIE voor het plot.

Zo suf.

Superman is overigens een zacht ei in de film. Hij redt zelfs eekhoorns. Is emotioneel geraakt als mensen twijfelen aan zijn intenties. En staat elke ochtend op met het idee om het beste uit zichzelf te halen.

Cute.

Op het eind, als de wereld weer is gered, zegt hij dat hij niet een alien is. Maar gewoon een mens met angsten.

Ik riep keihard in de bioscoop: ‘boehoeee!’ Dat kon ook. Ik was de enige persoon in de zaal.

Daarom.

Boehoehoe.

Welke man met een pik van dertig centimeter gaat roepen dat het niet om de lengte gaat?

Je bent de man van staal. Met een extreme behoefte aan mensen redden. Dat maakt je niet hetzelfde als jij en ik. Wij zijn zacht. En onzeker. En kunnen onszelf niet eens redden.

Je bent niet hetzelfde als wij, superman.

Niet zo raar doen.

Weet je wat het is?

Allemaal knap gemaakt en zo, die superheldenfilms.

Aan spektakel geen gebrek. Maar er mist gewoon een diepere filosofische laag in veel films.

Ik vond de X-Men-films (2000, 2003) van Bryan Singer (1965) geweldig. Dat ging over lichamelijk anders zijn in de samenleving en daarom gediscrimineerd worden.

Of de Spider-Man-films (2002, 2004, 2007) met Tobey Maguire (1975). Grote krachten vragen ook om meer verantwoordelijkheid.

Of de Batman-trilogie (2005, 2008, 2012) van Christopher Nolan (1970). Kun je woede en bitterheid omzetten in rechtvaardigheid?

Of Joker (2019). Ben je als psychopaat een product van de sadistische maatschappij?

De Marvel- en DC-films van de afgelopen vijftien jaar zijn oppervlakkig popcornvermaak. Het vertelt helemaal niets over onze maatschappij en over ons mens-zijn.

De hele wereld is hun filmmarkt. Daarom zijn de grappen ook heel slecht. En kleurt niemand eens buiten de lijntjes. Stel je eens voor dat China je film boycot of dat iemand in Angola beledigd is.

Ik wil gewoon Superman zien met een burn-out van al die mensen redden. En dat-ie dan verslaafd raakt aan World of Warcraft en coke, en vrouwen aan zijn stalen pik rijgt, en uit verveling zichzelf gaat snijden met een kryptonietmes.

DAT WIL IK ZIEN.

Dat wij mensen onszelf zo goed kunnen saboteren met onze eigen talenten.

Kun je goed denken? Denk jezelf een depressie in.

Heb je een slank uiterlijk? Dat kan slanker.

Heb je een mooie huid? Snijd erin.

Heb je een slechte dronk? Drink vaker.

Dat.

Liefs

PS

Ik hoorde gisteren voor het eerst weer radio sinds jaren. Radio 538 stond op. Wat denk je? Draaien ze Kryptonite van 3 Doors Down (The Better Life, 2000). Ik weet soms echt niet meer of ik in 2003 of 2025 leef. Alle mensen. Nieuw decreet als ik dictator ben: geen liedjes ouder dan vijftien jaar geleden mogen gedraaid worden op de radio.

PPS

​ALLE MENSEN KUNNEN WE EVEN KAPPEN MET REMAKES MAKEN VAN MIJN TIENERJAREN​?

Eerder gepubliceerd via petjeaf.com/tomsondarko