De mens is geen raadsel
Eerder een onoplosbaar mysterie. Jij ook.
Lieve vreemdeling,
Nikos Kazantzakis (1883–1957) schreef dat de mens een raadsel is.
Ik denk van niet.
De mens is een mysterie.
Een raadsel heeft een belofte in zich: kijk langer, onderzoek verder, en misschien beginnen de verborgen intenties zich te openbaren. Dan begin je de ander echt te begrijpen.
Ik zeg: onmogelijk.
Iedere relatie die we aangaan met anderen levert meer vragen dan antwoorden op.
- Ik heb geen idee waarom een goede vriend zijn relatieproblemen jarenlang voor me verzweeg. Maar ik accepteer het mysterie.
- Ik heb geen idee waarom een vriend zijn ziekte maandenlang voor me verzweeg, terwijl hij kapotging van angsten en onzekerheid. Maar ik accepteer de mystiek.
- Ik heb geen idee waarom Linda mij dumpte in groep 7 en er met Yorrick vandoor ging. (Dat weet ik wel. Linda was een paardenmeisje en Yorrick had een paard in zijn achtertuin.)
- Ik heb geen idee waarom een vriend een jaar lang volhield dat ’ie gewoon naar zijn werk ging, terwijl hij werkloos thuiszat. Ik accepteer de mystiek.
- Ik heb geen idee waarom iemand van de sportschool altijd loopt op te scheppen over zichzelf en in hetzelfde verhaal dat hij vertelt zijn daden steeds groter worden.
Al deze mensen weten het zelf ook niet. Ja, ik kan het ze vragen. Dan gaan ze nadenken. Dan komen er antwoorden uit over onzekerheid, schaamte en angst. Maar het is altijd achteraf. Een zelfbedachte constructie.
We zijn mystieke wezens. Druk op de verkeerde knop en je krijgt gekke gedragingen eruit bij iemand.
Dat is ook het hele punt van liefdesrelaties.
Het draait niet om versmelting. Het draait om persoonlijke knopjes indrukken en oude wonden openkrabben. En daar hele heftige ruzies over maken. Om dan te zeggen: misschien reageerde ik wat overdreven.
We zijn een mysterie.
Bedoel:
Ik liep met de rolkoffer oververmoeid naar P3 op Schiphol. Ik til de koffer in de auto en raak per ongeluk het wieltje aan.
GLOEDHEET.
Wat denk je dat ik doe?
Ik raak ’m nog een keer aan.
Het heeft de gehele autorit naar huis nagebrand op mijn huid.
Maar ik accepteer het mysterie.
Zoals waarom Pepsi zonder suiker Pepsi Max heet.
Max van wat?
Maximaal genieten, proberen ze me wijs te maken.
Nou ik vind het nergens naar smaken. Als ik je een levensadvies mag geven: vermijd Pepsi.
(Grapje.)
liefs,
tomson
Eerder gepubliceerd via petjeaf.com/tomsondarko