Batman als verlossing voor homoseksuele schaamte

Batman als verlossing voor homoseksuele schaamte
Photo by ActionVance / Unsplash

Door een openbare identiteit als acteur te creëren, kon Kevin Conroy zijn homoseksualiteit verbergen, tot hij de stem van Batman mocht inspreken en al die pijn omzette in de meest iconische vertolking ooit .

Mijn punt is dit: Het verhaal van stripheld Batman is een metafoor voor de vele gezichten die we aan anderen laten zien, om de pijn in ons te verbergen. Door een symbool te maken van je verschillende ‘gezichten’ in je leven, maak je het leven dragelijk en vind je rust.

Ik zag dit verhaal terug in het levensverhaal van Kevin Conroy (de bekendste stemacteur van Batman). Om zijn verhaal goed te begrijpen geef ik je eerst een korte samenvatting van het verhaal van Batman.

Wat Batman zo menselijk maakt:

  • De jonge Bruce Wayne ziet zijn rijke, filantrope ouders voor zijn ogen vermoord worden in een steeg.
  • Hij verbergt jarenlang de pijn, het trauma en de woede voor gerechtigheid voor de mensen om hem heen.
  • In het openbaar is hij een verveelde, rijke erfgenaam van zijn ouders.
  • Hij raakt in conflict met zichzelf: ben ik mijn pijn en woede? Ben ik de naam van mijn familie? Wie is de echte Bruce? Wat moet ik doen met mijn leven zodat het zinvol aanvoelt?
  • Hij creëert een gemaskerde held genaamd Batman. Vanuit de schaduw van de stad bestrijdt hij ’s nachts de misdaad.
  • Hij bekostigt zijn Batman-gadgets via de centen en technologie van zijn openbare leven als miljonair.
  • Zijn verborgen jeugdtrauma als motivatie om de straten van Gotham veiliger te maken.
  • Hij combineert die twee maskers in het symbool Batman en geeft zo de mensen van Gotham hoop op een betere toekomst.

Als je homoseksualiteit je je carrière kost

Acteur Kevin Conroy (deze maand overleden op 66-jarige leeftijd 🪦) heeft eenzelfde pad afgelegd als Bruce in zijn leven, maar dan met zijn worsteling met zijn homoseksualiteit.

  • Kevin groeide in de jaren ’50 en ’60 op in een katholiek gezin in Amerika.
  • Hij onderdrukte zijn homoseksuele gevoelens in deze omgeving.
  • In de jaren ’70 werden mensen die voor de rechten van homoseksuelen opkwamen belachelijk gemaakt in de media, wat Kevin sterkte in het onderdrukken van wie hij was.
  • In zijn familie was zijn vader een zware alcoholist, zijn broer schizofreen en zijn ouders kwamen ook nog eens in een scheiding terecht.
  • De vader doet een mislukte zelfmoordpoging. Kevin wordt door de moeder naar het ziekenhuis gestuurd om hem te bezoeken. Een traumatische ervaring die hem tekent.

Kevin gaat naar de toneelschool Juilliard in New york om zijn droom als acteur te volgen. Helaas staat de toneelwereld vijandig tegenover homoseksualiteit. Je kan rollen en audities op je buik schrijven als je er openlijk voor uitkomt 🫠.

Kevin creëert twee maskers 🎭. Zijn privéleven en zijn openbare leven. Het homoseksuele ziet hij als iets privés. Maar ondertussen weet iedereen wel beter. Vooral omdat hij de rollen van homoseksuele personages zo overtuigend speelt.

Je kan je ware aard niet verbergen 🦸🏼‍♂️

In de jaren ’80 ervaart Kevin de donkerste periode in zijn leven.

  • Het is moeilijk rondkomen als acteur.
  • Veel vrienden en kennissen overlijden aan AIDS.
  • Hij dacht dat zijn openbare masker een goede camouflage was. Tot hij steeds vaker voor de “grap” door anderen ‘faggot’ wordt genoemd als begroeting.
  • Hij krijgt een fantastische kans aangeboden in een tv-pilot. Tot de producenten de geruchten horen dat hij homo is en hem dumpen.
  • In diezelfde periode is hij de hoofdverzorger van zijn schizofrene broer Chris. Het gaat goed met zijn broer, tot hij zijn medicijnen niet meer slikt.

Kevin keert tijdelijk terug naar zijn geboortestreek om polshoogte te nemen bij hem. Hij vindt Chris verward in bed, al schreeuwend en ijlend en houdt hem vast om hem te kalmeren.

Chris vraagt wie hij is. ‘Ik ben je broer. Kevin.’

‘You faggot!’ schreeuwt Chris uit.

Iets breekt in Kevin op dat moment. De woorden die zo vol overtuiging en haat worden uitgesproken door zijn eigen broer, die hij al die jaren samen met een professional verzorgt.

Hij laat zijn broer daarna weer opnemen in een kliniek. Hij kan de verzorging niet meer aan.

Ook beseft hij dat zijn leven als acteur al twintig jaar een worsteling is. Omdat iedereen hem ziet als ‘een faggot’ in plaats van hem als mens.

Begin jaren ’90 wordt hij benaderd om auditie te doen voor de stem van Batman in The Animated Series.

De producenten leggen uit wie Batman is. Welke pijn hij in zich heeft. Wat Batman aan de buitenwereld laat zien.

Kevin herkent het allemaal.

  • Bruce’ ouders werden vermoord. Kevin zag zijn eigen vader dronken in het ziekenhuis liggen, met opgedroogd bloed van zijn zelfmoordpoging.
  • Bruce worstelde met zijn identiteit, zoals Kevin deed met zijn homoseksualiteit. Met die stem van zijn broer Chris die maar door zijn hoofd bleef spoken.

Kevin vond in zijn eigen pijn ‘de stem’ van Batman en overtuigde zo de producenten om hem aan te nemen.

  • Sinds de jaren ’90 is Kevin de meest iconische stem van Batman geworden in tal van games en tekenfilms.

Hij stierf deze maand aan kanker op 66-jarige leeftijd.

Nog een persoonlijke noot

Kevin Conroy heeft eerder dit jaar in een speciale ‘pride uitgave’ van DC Comics zijn levensverhaal laten optekenen met de titel ‘Finding Batman’.

Het verhaal raakt me. Niet alleen omdat hij kunst heeft gemaakt van zijn tragedie. Maar ook een parallel in Batmans verhaal vond voor zijn eigen leven.

Ik heb het vaker geschreven… Ik word niet heel warm voor superheldenfilms of -strips. Behalve voor Batman.

Ik heb niet voor niks een Batmanpoppetje op mijn kast staan als herinnering dat je van al je maskers in je leven een krachtig symbool kan maken.

Om jezelf en anderen te helpen.

Het is het advies dat ik het vaakst aan mensen geef die gebroken in een plas van zelfmedelijden liggen.

Maak kunst van je tragedie… Dan doe je er nog iets mee.

Door er kunst van te maken, trek je al je pijn naar de symbolische wereld toe. Je maakt het groter dan jijzelf.

Het is een emotionele zuivering.

Je pijn zal nooit verdwijnen.

Maar je maakt het leefbaar en zo kan je ook nog anderen helpen.

Het woord ‘kunst’ kan je op alle mogelijke manieren interpreteren.

Maak van je eigen leven een kunstwerk. Of de manier waarop je je baan invult.

Of pak een pen of kwast of fotocamera of klei.

Maak er kunst van.

Zoals Kevin Conroy deed.

Als je de diepte in wil gaan