✖ Ze zijn er niet voor jouw en mijn welzijn

Je hebt de ouderbeweging ‘smartphone vrij’ opgroeien.

Zij hebben een duidelijke stelling:

• geen smartphone voor je 14de jaar
• geen social media voor je 16de jaar

Omdat een smartphone niet gemaakt is voor het kinderbrein. En om kinderen een zorgeloze tijd te gunnen vol creativiteit, vriendjes en verveling in plaats van staren naar pixels.

Laten we wel wezen.

Je hoeft de resultaten van wetenschappelijk onderzoek niet eens te horen om te weten wat de negatieve effecten op jongeren zijn.

Deze klachten door schermgebruik gelden toch ook voor ons?

• Het idee dat het nooit goed genoeg is hoe we leven en hoe onze lichamen eruitzien
• Het gevoel altijd ‘aan’ te staan
• Afstomping en verslavingsgedrag
• Eenzaamheid

Ook hebben we minder aandacht en concentratie dan vroeger en slapen we veel slechter.

Als de telefoon dit al met ons doet, wat doet dat dan met breinen die nog volop in ontwikkeling zijn?

Precies!

Schermtijd vs. werktijd?

Sommige jongeren zitten 6 uur per dag naar hun smartphone te kijken. Waarbij ik de vraag aan jou kan stellen: hoeveel uur per dag staar jij naar de telefoon?

Als je meer naar je telefoon per week staart dan de uren dat je werkt, is er iets niet helemaal in evenwicht (zie foto van een mail die ik kreeg hierboven).

• Niet goed.
• Niet goed.
• Niet goed.

Maar ik ben de moeilijkste niet hoor.

• Ik ben niet anti-tech.
• Niet anti-social media.
• Niet anti-doomscrollen.

Verre van zelfs.

Maar laten we wel wezen: de techbedrijven zijn er niet voor jouw en mijn welzijn, maar vooral voor de portemonnee van zichzelf.

Het telefoongebruik heeft veel invloed op hoe we ons voelen. Het doet veel met de gedachten die we hebben.

Wie gaat er wél over ons welzijn?

Juist.

tomson darko.

Nee. Grapje.

JIJZELF NATUURLIJK.

Ik heb een oplossing.

Alcohol drinken

Laat ik vooropstellen dat ik van het pragmatisme ben.

Dat is een chique woord dat betekent dat ik geen radicale beslissingen hoef te nemen om mijzelf beter te beschermen tegen mijzelf (en tegen silicon valley).

Neem bijvoorbeeld het fenomeen ‘alcohol’.

Of zoals homer simpson uit The Simpsons ooit zei:

“To alcohol! The cause of, and solution to, all of life’s problems.”

Door met de auto naar een feestje te gaan, weet je dat je niet je weekend verpest met een kater.

Je neemt daar een biertje voor de smaak en je stapt dan over op water of prik.

Dat is een pragmatische manier om jezelf te beschermen tegen jezelf.

Daar zoek ik ook naar qua telefoongebruik in de week.

Om ons mentale welzijn te beschermen.

Goed voor jezelf zorgen is ook op een juiste manier met je smartphone omgaan.

Ik zeg niet vaarwel tegen doomscrollen. Doomscrollen is leuk. Maar niet de hele dag. En helemaal niet als je er nog leger en somberder door voelt. Beter is om het op een bepaald moment te doen en jezelf toestemming te geven om het een uur te doen. Snap je?

In het boek smartphonevrij opgroeien pleit de ouderbeweging voor hele duidelijke regels voor hun kinderen. Want grijstinten zijn het begin van het verval bij kinderen en tieners.

Bij de introductie van de smartphone in het leven van de tiener worden er kaders meegegeven. Zoals dat de smartphone alleen in de woonkamer wordt gebruikt. En ook welke apps erop komen. En hoelang ze erop mogen.

Ja.

Het klinkt paradoxaal. Maar in de beperking zit vrijheid.

Ik heb de afgelopen weken iets gedaan wat me enorm heeft geholpen om social media-vrij (niet smartphonevrij) honderden sombere hitsigheid ontgoocheld boeken in te pakken zonder afgeleid te raken.

In de zondagochtendmail vertel ik je wat dat is en ik denk dat jij er ook heel veel aan gaat hebben.

Tot zondag!

Of luister alvast via mijn ​in slaap val podcast​ hoe je schermtijd liever voor je wordt. Dit is de aflevering: '​Hoe je telefoon je geluk langzaam verstikt en deze methode je weer laat ademen​'

liefs,

tomson

PS

Als je meer wil lezen over het gezondheidseffect van smartphones op het brein van kinderen en jongeren, raad ik je ​generatie angststoornis​ van jonathan haidt (1963) aan en ​smartphonevrij opgroeien​ van thijs launspach (1988).