Sorry zeggen is ook gewoon moeilijk
Hoe gaat Dennis dit goedmaken bij Michael, zonder zijn waardigheid te verliezen met een ‘sorry’ uit zijn mond? Hij verzint iets geniaals.
In de beste sportdocu ooit zit een heel goede scène over sorry zeggen.
Een sorry zonder het uit te spreken. Maar toch begrepen ze elkaar volledig.
De laatste dans
In de sportdocu The Last Dance volgen we de opkomst van basketballer Michael Jordan.
De beste basketballer ooit.
In zijn beginjaren nam hij gerust de helft van de gescoorde punten voor zijn rekening voor het team Chicago Bulls in één wedstrijd. Dat waren toen al NBA (de basketbalcompetitie) records.
Maar ze verloren vaak alsnog de wedstrijd.
In een teamsport kun je natuurlijk niet in je eentje winnen.
Ze besluiten een team rondom Michael te bouwen.
Zijn wingman wordt Scottie Pippen.
En voor de verdediging wordt Dennis Rodman aangetrokken.
Hij is op het veld agressief, maakt zijn tegenstanders helemaal gek en zet altijd zijn hele ziel en zaligheid in. Ook naast het veld is hij zeer berucht.
Niet alleen vanwege zijn uiterlijk: gekke haarkleuren, onder de tatoeages en piercings, af en toe een jurk aan inclusief make-up en pruiken. Maar ook door zijn levensstijl: een pikante relatie met Madonna, een huwelijk met Carmen Elektra en feesten tot diep in de ochtend terwijl hij diezelfde avond een wedstrijd had.
Er was altijd gedoe.
Als de Chicago Bulls de eerste successen behalen met dit superteam, beginnen er problemen te ontstaan.
Scottie is na Michael qua statistieken de beste basketballer van de NBA. Maar hij komt niet eens in de top 100 (!) best betaalde basketballers voor. Dat wringt en Scottie begint te klagen, te zuigen en te zeuren. Hij laat zich net voor het seizoen begint opereren om de boel te traineren en een verbeterd contract te forceren (wat hem overigens niet lukt; een handtekening is een handtekening).
Het gemis van Scottie merken ze meteen op het veld. Zonder hem is het team kwetsbaar. Dennis Rodman moet die cruciale positie invullen, maar Rodman is ook gewoon Rodman.
Hij heeft zo zijn motivatiedipjes en voelt zich ook niet geheel geroepen om dit te doen.
Als Dennis Rodman in het veld het ook nog eens aan de stok krijgt met de scheidsrechter en eruit wordt gestuurd, is Jordan ziedend.
Nu mist hij twee cruciale spelers om zich heen. Wat ervoor zorgt dat ze alleen maar verliezen.
Rodman had het verpest.
Dat wist hij zelf ook.
Maar ja.
Als je die docu bekijkt met al die basketballers… het zijn wel – euh – echte mannetjes, zeg maar.
Sorry zeggen en een knuffel geven, is een taal die ze niet begrijpen.
Hoe gaat Dennis dit goedmaken bij Michael, zonder zijn waardigheid te verliezen met een ‘sorry’ uit zijn mond?
Hij verzint iets geniaals.
De klop
Dennis klopte aan bij de hotelkamer van Michael Jordan. Dennis was nog nooit in zijn leven naar de kamer van Michael gelopen. Maar nu staat hij daar.
Jordan doet open en Dennis vraagt: “Heb je een sigaar voor me?”
Jordan knikt en laat hem binnen.
Daarna roken ze samen een sigaar in Michaels kamer.
Geen enkele verontschuldiging of sorry uit Dennis’ mond, maar Michael wist genoeg.
Dit was Dennis’ manier van sorry zeggen.
En Michael wist vanaf dat moment ook: ik kan volledig op Rodman vertrouwen. Vervolgens begon het team eindelijk ook weer te winnen.
Sorry zeggen is het moeilijkste wat er is.
Maar waarom?
Ik denk het volgende:
- Kwetsbaarheid tonen voelt als een nederlaag.
- Het ego houdt een beeld in stand dat we ‘perfect’ moeten zijn.
- Machtsdynamiek in een sportteam, op het werk of in een familie.
Kwetsbaarheid
Laten we wel wezen.
We leven in een samenleving waarin we altijd onze beste kant willen laten zien. Sterk, optimistisch, vol zelfvertrouwen, authentiek en succesvol.
Dit alles wordt extreem uitvergroot bij topsporters.
Het verklaart de obsessie van onze cultuur voor topsport.
Een sorry voelt als een nederlaag.
Ego
In de theorie van Lacan wordt ons zelfbeeld gevormd door onze omgeving.
Het is daarom moeilijk om een ‘eigen versie’ te hebben van wie we zijn.
De gaten die ontstaan, vult het ‘ego’ in. Dat probeert constant een zelfbeeld te laten zien waarin we ‘perfect’ en ‘compleet’ zijn.
Een ‘sorry’ hoort daar niet bij.
Sommige mensen hebben moeite om deze illusie te doorbreken.
Machtsdynamiek
In de hiërarchie van een team of relatie heeft een verontschuldiging invloed op de machtsbalans.
Het voelt alsof je een stukje van je eigen status opgeeft. Zeker in een omgeving waar er wordt verwacht dat je presteert.
Dat zie je terug in topsport. Maar ook op diverse werkvloeren. En zelfs in bepaalde families of relaties.
Rodman
Wat Rodman deed, was briljant in zijn eenvoud: hij omzeilde het ego en de machtsstrijd volledig.
Hij zocht geen woorden, die ongemakkelijk of misplaatst zouden kunnen voelen.
Hij toonde met zijn gedrag dat hij de relatie met Jordan serieus nam. Door aan te kloppen bij zijn hotelkamer. Door te vragen naar de sigaar en die samen op te roken.
Hij liet zien: Ik ben hier. Ik weet dat ik fout zat. En ik ben er nu voor jou.
Het is een andere manier van sorry zeggen.
Deze sportdocuserie bekijk je op Netflix. The last dance. Echt. Wat een kunstwerk.
Liefs,
Tomson