Geen ambitie hebben

Lieve vreemdeling

Ga iets na zeven uur je deur uit, reis naar je werk, neem een bak koffie, zet je computer aan, doe wat er van je verwacht wordt, zet de computer vijf over vijf uit, reis naar huis en ga op de bank zitten staren naar je telefoon.

Dit is het leven.

Maar dat is niet wat we zien in films, series of boeken.

Daar wordt ons verteld dat we bijzonder zijn. En je bent nog bijzonderder als je in een positie zit waar mensen op je neerkijken. Om je geaardheid, je huidskleur, alle diploma’s die je niet hebt. En dat je dan als overwinnaar eruit komt.

Elke keer weer krijgen we verhalen voorgeschoteld over David en Goliath. Over jezelf worden. Over groot dromen.

Maar is dat echt wat we allemaal willen?

De mythe van ambitie

Er is niets mis met geen ambitie hebben.

Je kunt ook gewoon een leuk leven hebben:

• Reis een paar keer per jaar naar een leuke stad of regio.
• Start een gezin. Of blijf bewust kinderloos.
• Train voor een wandelvierdaagse.
• Bezoek je favoriete café elke vrijdagavond.

Gewoon een aantal dingen in het jaar om naar uit te kijken en zien wat het leven je brengt.

Ambitie is moeilijk. Omdat je moet blijven geloven in je droom, ondanks dat alle seinen altijd op rood staan. Daar raak je óf verbitterd óf gedesillusioneerd van.

Als je ook nog eens omringd bent door normale mensen, zullen zij het allemaal wel schattig en grappig vinden, je ambitie, maar ze gaan je niet vooruit helpen.

Ambitie is een eenzame weg.

Is ambitie het waard?

Natuurlijk.

Net zoals een ambitieloos leven het waard is.

Het leven is een pittige ervaring, kan ik je zeggen. Of je nu erg je best doet of niet. In sommige periodes lijkt er nooit wat te gebeuren. In andere periodes gebeurt er zo veel, dat je jaren later nog aan het bijkomen bent.

Ambitie is niets meer dan een spel in je hoofd. Het werkt voor sommige mensen heel goed. Zichzelf uitdagen. Er elke dag voor gaan.

Voor mij werkt ambitie maar op één vlak goed: leven van mijn schrijven. Alle andere vormen van ambitie hebben me nooit warm gemaakt.

Wat als je geen roeping hebt?

Je weet zelf ook wel of je ambitie is opgelegd door de buitenwereld of door jezelf.

Ik heb een aantal mensen ontmoet die vanaf het eerste gesprek heel duidelijk zeiden wat ze wilden worden. De een een kinderhartchirurg, de ander een lerares, weer een ander journalist.

Ik heb ook mensen ontmoet die filmmaker wilden worden, professioneel artiest.

Zij zijn het niet geworden. Weet je waarom? Ze vonden de rest van het leven ook leuk. Net iets te veel avonden doorzakken. Net iets te vaak twijfelen aan zichzelf, omdat ze eigenlijk te weinig hadden gedaan om ergens goed in te worden.

Jammer? Totaal niet. Het is alleen jammer dat ze zelf niet willen inzien dat ze helemaal geen ambitie hebben. De droom uitspreken is hun leven. En dat is ook oké.

Die hartchirurg, die leraar, die journalist. Die zijn het allemaal geworden. Omdat het hun roeping was. Je merkt het in de manier waarop mensen tegen je praten. Maar weinig mensen hebben echt een roeping.

Als je je afvraagt: wat is mijn roeping eigenlijk? Dan weet je het antwoord. Die heb je niet.

Maak jezelf niets wijs. Je hoeft die roeping ook niet te zoeken. Bespaar jezelf de moeite. Het is een weg die je niets oplevert.

Leef het leven zonder ambitie.

• Ga schilderen, omdat je schilderen leuk vindt.
• Ga dichten, omdat je dichten geweldig vindt.
• Laat alles los van je kunstwerken verkopen of een dichtbundelbestseller schrijven.

Leef het gewone leven. Maak vrienden. Creëer rituelen. Blijf die herhalen. Beleef legendarische nachten en onvergetelijke vakanties. En waardeer je 9-tot-5-baan meer. Ook daar zit veel schoonheid in. De mooie collega’s die je ontmoet, de rare managers die je meemaakt, de frustraties van je collega’s over de lunchsoep. Het is poëzie van het gewone leven.

Ik ga graag naar de Action. Omdat ik daar de hele stad ontmoet. Uit alle rangen en standen. Al die verschillende mensen met hun verschillende kledingdrachten en accenten. In welke winkel vind je nog meer een man in pak en strak gepoetste leren schoenen en een vrouw met vijf jongens die de hele toko afbreken met hun drukke gedoe?

Poëzie.

Net zoals swipen op Tinder langs al die maffe profielen poëzie is.

Daten is een vorm van poëzie.

Als je ambitie wil hebben, laat dit je ambitie zijn: de poëzie van het leven zien en ervan genieten. De volgende stap is die absurditeit en bizarre schoonheid overbrengen op de mensen om je heen.

Zodat zij het ook gaan zien.

Liefs,

Tomson