✖ De belofte dat je leven nog van alles kan worden, is een illusie
We durven nergens echt voor te gaan in het leven, omdat we dan alle andere opties uitsluiten.
Dus we blijven ergens in het onuitgesproken midden hangen. Niet durven kiezen voor intimiteit, omdat het ook kan teleurstellen. Onze dagen te vol plannen, waardoor we aan niks toekomen.
We willen graag dat het leven alles kan worden. Maar het wordt daardoor juist helemaal niks.
Je moet keuzes maken. Het kan niet van alles zijn.
Het is een gek besef. Het geeft me nog steeds buikpijn. Het idee dat ik niet het maximale uit mijn leven ga halen.
- De angst om een middelmatig leven te gaan leiden?
- Erachter komen dat ik minder kan dan ik dacht?
- Dat succes meer met geluk en afkomst te maken heeft dan met hard werken?
Ik weet ondertussen wel dit: het gaat echt niet gebeuren.
En ik weet ook dat jij het maximale er niet uit gaat halen.
Je kan namelijk niet én hard werken én hard genieten met je vrienden én een fantastische relatie hebben met je partner en familie én een fantastisch lijf onderhouden.
Ze werken elkaar tegen.
Je zou minimaal een, maar eigenlijk twee idealen moeten loslaten om iets heel goed te doen. Of accepteren dat je alle vier middelmatig doet.
Maar die keuze willen we niet maken. We leven in een droom van productief en gelukkig zijn en successen hebben. Met als gevolg de zelfhaat en de somberheid.
De viergaspittentheorie
James Clear (schrijver van Atomic Habits) heeft een bekende post geschreven over de balans tussen werk en privé. The four burners theory.
Je hebt vier gaspitten aan staan met vier pannen erop.
- De ene pan is je familie.
- De tweede pan je vrienden.
- De derde pan je gezondheid.
- De vierde je werk.
Je kan je niet op alle vier de pannen tegelijk richten. Je zou een gaspit lager moeten zetten.
Eigenlijk twee.
Dan houd je twee pannen over waar je al je aandacht aan kan besteden.
Of je laat alle vier aan en dan zijn alle vier de maaltijden middelmatig.
Je moet keuzes maken.
Deze theorie zegt natuurlijk niet dat je altijd dezelfde gaspitjes aan hoeft te hebben.
Je kan ook kiezen om vijf jaar vol voor werk en je vrienden te gaan. Om je daarna te richten op familie en werk.
Het ene sluit het andere niet uit.
Maar het ding is dat mensen die ervan overtuigd zijn dat ze alle vier tegelijkertijd willen en kunnen, heel ‘slimme’ trucjes gaan verzinnen om dit voor elkaar te krijgen.
Vroeger opstaan dan anderen. Tot ‘s avonds laat doorgaan. Vakanties boeken die je nog vermoeider maken in plaats van laten uitrusten.
Die belanden in een burn-out. En leveren oppervlakkig werk.
Zonde…
In de literatuur heb je twee figuren die hier ook last van hebben. De een laat de liefde lopen door luiheid. De ander door ambitie. die het tegenovergestelde is van deze tijd.
Oblomov en Katadreuffe.
Ik praat er in mijn vijfdaagse mail verder over.
(Net zoals een bekentenis wat mij jarenlang tegenhield om een aantal gaspitjes lager te zetten.)
Je durft niet
We durven ergens niet echt voor te gaan, omdat we ons niet oncomfortabel willen voelen. We doen liever alles een beetje. Dan heeft alles potentie in zich om te slagen.
Het weerhield mij er jarenlang van om mijn baan op te zeggen. Ik durfde het niet aan om fulltime schrijver te worden zonder garantie op inkomsten.
We doen daarom veel tegelijkertijd en we doen daarom juist de dingen die ons niet verder brengen.
In plaats van ze de volledige aandacht te geven en zo diepgang in onze levens te creëren.
We doen liever van die taakjes die je direct een goed gevoel geven (dopamineshots), maar erg oppervlakkig zijn.
Ik geef je een paar voorbeelden.
- De helft van je werkdag bezig zijn om je mailbox bij te houden. In plaats van een idee uitwerken dat echt iets gaat betekenen voor het bedrijf en je carrière.
- Een appje sturen naar een vriend die je al tijdje niet hebt gesproken. In plaats van tijd nemen om te bellen of meteen een koffiedate te regelen voor een diepgaander contactmoment.
- Op de hometrainer met je telefoon in de hand een beetje trappen en appen. In plaats van een half uur op zware intensiteit je lijf uitdagen. Nu houd je jezelf voor de gek.
- Een Tindermatch ghosten en op zoek gaan naar de volgende verleiding. In plaats van het gewoon eens proberen, je open te stellen en zien wat er gebeurt.
Als je twijfelt over wat oppervlakkig en diepgaand is, stel jezelf dan deze vraag:
Zou ik dit ook met een flinke kater kunnen uitvoeren?
Als het antwoord ja is, stelt het echt geen reet voor wat je doet.
Dat is niet erg, hè.
Al die vier pitjes tegelijk aan.
Voor mijn part rommel je je hele leven wat aan. Zoals ik het met veel dingen doe.
Zolang je het maar weet van jezelf. Maak een bewuste keuze. Eis niet van jezelf dat je in alles heel goed bent.
Anders leef je in een heel onbevredigende illusie en dat maakt je heel ongelukkig.
Wanneer jij er klaar voor bent
1) In slaap vallen met Tomson Darko
Vijf dagen in de week praat ik je in slaap. Voor mensen die graag naar diepere filosofische onderwerpen over het leven luisteren voor je in dromenland belandt. Ga naar deze site om je favoriete podcast app te selecteren en te luisteren.
2) Schrijf je gevoelens op
Elke zondagochtend een micro-mail hoe jij je gevoelens beter op papier zet. Tips voor het bijhouden van een journal, tot het dichten of schrijven van een boek. Schrijf je hier in.
3) Mijn boeken, posters en tasjes
Ik verkoop vanaf mijn zolderkamer mijn eigen geschreven boeken, posters en tassen. Check mijn webwinkel hier.
4) Abonneer je op mijn vijfdaagse mail
Als je meer diepgang in je dag zoekt, overweeg een abonnement op mijn vijfdaagse mail. Inzichten van kunstenaars en filosofen, instructies om je gevoelens beter op te schrijven en mijn laatste fictie teksten. Word ook lid.