✖ Neem je verlangen zo serieus dat je je niets meer hoeft aan te trekken van anderen

Dat gekke idee om in het vliegtuig te stappen en nooit meer terug te keren.

Alleen ik wilde het land niet uit. Maar wel gewoon verdwijnen uit de wereld die ik kende. Niet meer in de verwachtingen van anderen leven.

Ik wilde een schrijver worden.

Gewoon elke dag schrijven met de gordijnen dicht, om half vijf op publiceren klikken en dan de deur dichttrekken en andere dingen doen.

Het is niet makkelijk om te verdwijnen. Althans. Niet voor mij.

De antwoorden van anderen gijzelen me altijd.

Toen ik zei: ‘Ik wil fulltime schrijver worden.’

Antwoordden de mensen: ‘Als freelance tekstschrijver?’

‘Nee. Kunstenaar. Mijn eigen verhalen publiceren.’

Zij: ‘Hoe ga je daarvan leven? Is dat niet eenzaam? Wat als het mis gaat? Dan ben je alles wat je nu hebt kwijt. Bouw je wel pensioen op? In deze onzekere tijd? Is het niet een naïeve droom? Je gaat nooit beroemd worden. Het gaat je nooit lukken.’

We hebben allemaal dromen.

Totdat we de realiteit van het leven ervaren.

‘Durf te dromen’, zeggen ze.

Maar als je je droom waar wil maken, zeggen ze juist:

‘Stop met dromen. Wees realistisch.’

Weet je wat zulke stemmen doen? Dat onzekere gedeelte in mij activeren. Dat angstcentrum dat zegt: ‘Pas nou maar op, voor je het weet word je een hongerartiest. Dat wil je toch ook niet?’

• Je hebt geen spaargeld.
• Je hebt geen garantie dat je woorden geld opleveren.
• Wat maak je jezelf nou wijs?
• Ben je wel echt een kunstenaar?

Dus suste ik mezelf in slaap dat mijn huidige leven het leven is. Ik ben niet gemaakt om in dat vliegtuig te stappen.

Tot dat moment dat je je ziel je niet meer voor de gek kan houden. Je ziel laat zich niet in een kooi stoppen.

Het enige wat de ziel wil, is de wereld in trekken en op avontuur gaan.

Mensen verwarren dromen najagen met dromen laten uitkomen.

Dat zijn twee verschillende dingen.

Het enige wat de ziel wil, is dromen najagen, de rest boeit niet.

Joseph Campbell zei:

We must be willing to let go of the life we planned so as to have the life that is waiting for us.

En hij heeft gelijk. Hij heeft gelijk.

Ik ga het je hieronder uitleggen wat het verschil is.

​

Een roep naar avontuur

Veel van onze verlangens zijn niet onze verlangens. Het zijn verwachtingen van anderen.

Je denkt je pad naar de toekomst te begrijpen. Je hebt je vrienden gekozen waar je bij wil horen. Je favoriete kledingstijl aangemeten. Een carrière bedacht. Je jaarlijkse verzetjes zijn een ritueel geworden.

Elke dag die volgt, offer je je eigen ik op. In de hoop dat de relaties die je hebt opgebouwd, tot het einde van je leven zullen duren.

Maar je beseft steeds meer dat deze relaties niet dieper gaan. Ze worden juist oppervlakkiger. Je denkt dat deze mensen je steeds beter begrijpen. Maar je drijft juist meer van ze weg.

Omdat je hier niet hoort te zijn.

Dit is het ding van het leven: je groeit op in een familie. Maar vanaf het moment dat je zelfbewustzijn hebt, test je je eigen grenzen bij je ouders. Hoe voelt het om tegen hun vragen in te gaan? Hoe afhankelijk ben je echt? Heb je ze wel echt nodig?

Geen enkel kind kan daar wat aan doen. We zijn geboren om uit te vliegen. Om ons eigen nest te verlaten.

Om als mythologie-expert Joseph Campbell te spreken.

The hero has a call to adventure.

De held zal altijd het vertrouwde thuis moeten verlaten, om de wereld te ervaren. Om draken te verslaan en inzichten op te doen en als winnaar terug te keren.

Naïviteit wordt realisme.

Jeugdig enthousiasme wordt volwassenheid.

Sommigen beseffen tijdens dit avontuur dat ze geen nieuw thuis zoeken, omdat ze het al hadden en keren terug naar hun geboortegrond.

Anderen kiezen tijdens het avontuur het donkere pad en zullen een leven ingezogen worden dat interessant lijkt, maar diep ongelukkig maakt.

En anderen hebben vooral tijd nodig om eindelijk te beseffen waarom ze hier op aarde zijn gekomen.

Campbell zegt dat de echte draak in onszelf zit. Het is het avontuur van onze hogere ziel.

De draak houdt ons tegen om te doen wat we echt willen. Door die draak te verslaan, zal het leven zich aan ons openbaren.

Alle heldenverhalen die we kennen uit mythes, films en boeken. Waar de held de wereld redt. Dat is een grote metafoor.

Wij zijn zelf de helden. We redden niet de wereld. We redden onszelf. En door onszelf te redden, redden we uiteindelijk dan toch wel de wereld. Niet andersom.

In mijn vijfdaagse mail gaan we hier verder op in. Aan de hand van de fantastische serie Better call saul leg ik de transformatie van een mens uit. Ook geef ik een spoedcursus the hero's journey van Campbell. En heb ik een alternatieve plotstructuur gevonden die niet de hero's journey volgt: de structuur van een pulp-verhaal (hilarisch). Daar zal ook de schrijfopdracht over gaan. Meer uitleg over mijn vijfdaagse mail vind je hier. Direct abonneren doe je via petje.af/tomsondarko​
​

Neem je verlangen zo serieus dat je je niets meer hoeft aan te trekken van anderen

Dromen lopen nooit zoals we ze bedacht hebben. Nooit.

Zoals de zin in de gay fictie roman In the city of shy hunters van Tom Spanbauer:

You’re going this way and then shit happens and then you’re going that way.

Dat is het leven.

Veel mensen die hun dromen niet zagen uitkomen, worden pessimistisch.

Dat zijn de mensen die je tegenhouden als jij je dromen deelt.

Die zeggen: ‘Stop met dromen, wees realistisch.’

Maar zij beseffen niet dat het doel nooit is geweest om je dromen te vervullen.

Het doel is om op avontuur te gaan, met je droom als doel aan de horizon.

Dat is een verschil.

Om tijdens het avontuur het leven daadwerkelijk te ervaren en al je innerlijke draken te verslaan. Om op die manier erachter te komen waar je écht voor op aarde bent gekomen.

Dat is vaak iets heel anders dan je van tevoren had bedacht.

Het doel is eigenlijk nooit je doel geweest.

Als je dat inziet in je leven: gelukzaligheid.

Of zoals Joseph Campbell het noemt: bliss.

Mijn droom was niet mijn droom

Mijn droom was een gevierd auteur worden. Dat mijn boeken overal in de winkel lagen. Dat mensen me uitnodigen aan tafels op tv.

Maar ondertussen ben ik erachtergekomen dat dit helemaal niet mijn roeping is. Alsjeblieft niet zeg.

Ik walg er eerlijk gezegd een beetje van.

Mijn roeping is schrijven voor een klein clubje gelijkgestemde mensen, die me elke dag willen lezen.

Dat is echt het enige wat telt in mijn leven.

Wees realistisch. Verlang het onmogelijke.

Alles wat ertussenin gebeurt is wat het leven de moeite waard maakt.

Het is de reis.

Cliché. Maar waar.

Als je meer tomson darko wil, ik heb je rug:

1) Tomson darko spraakberichten

Twee keer in de week praat ik in de microfoon over mijn teksten en mijn leven. Ga naar deze site om je favoriete podcast app te selecteren en te luisteren.

2) Schrijf je gevoelens op

Elke zondagochtend een micro-mail hoe jij je gevoelens beter op papier zet. Tips voor het bijhouden van een journal, tot het dichten of schrijven van een boek. Schrijf je hier in.

3) Mijn boeken, posters en tasjes

Ik verkoop vanaf mijn zolderkamer mijn eigen geschreven boeken, posters en tassen. Check mijn webwinkel hier.

4) Abonneer je op mijn vijfdaagse mail

Mijn vijfdaagse mail zit vol met persoonlijke observaties, duistere grapjes, inzichten van kunstenaars en filosofen, instructies om je gevoelens beter op te schrijven en meer. Word ook lid.