#10.12 Hou eens op met dat gezeik over je ex

#10.12 Hou eens op met dat gezeik over je ex

Buiten was het nog warmer dan binnen. Een klamme warmte deze avond. En het was pas lente. Ik stak een sigaret op en liep naar mijn fiets toe.

Ik haalde het slot van mijn achterwiel af en zag dat in mijn voorband geen lucht meer zat. Het was lang geleden dat ik een lekke band had gehad.

Met de fiets in mijn hand wandelde ik weg van de gymzaal. Te voet ging het nog minstens een uur duren voor ik thuis zou komen in de binnenstad van Utrecht, vlakbij de Dom. Het voelde even als een bevrijding. Al wandelend door deze stad kon ik vaak de rust weer terugvinden in mijn hoofd.

Diep in gedachten verzonken kwam ik uit bij Ledig erf. Ik keek bij toeval naar de overkant van de straat en zag Kee staan. Ze stond alleen onder de lantaarnpaal bij de bushalte met haar mobiel in haar hand.

‘Waar wacht je op’, zei ik.

‘Hey Charlie. Waar loop je heen? Richting de stad?’

Ik knikte. Ze stak de straat over en ging naast me lopen. Ik bleef hetzelfde wandeltempo aanhouden en volgde mijn uitgestippelde route. Ik voelde mijn piemel stijf worden. Haar aanwezigheid bracht dat gevoel weer naar boven. Dat gevoel dat ik juist probeerde uit te schakelen door dat feestje in Hoograven te verlaten.

‘Kom je net van het feestje vandaan?’, vroeg ze.

‘Jep,’ zei ik. ‘Nu ga ik naar huis. Me daar verder bezatten.’

‘Jij kent geen remmingen hè’, zei ze.

Ze zag het verkeerd. Ik probeerde alles in het werk te zetten om mezelf te behoeden van een reis naar totale zelfdestructie. Seks, alcohol, drugs.

Ik probeerde juist de rem te vinden.

‘Je doet me denken aan een vriend van me. Het is altijd alles of niets. Bij jou is het of alle vrouwen versieren of niemand toelaten’, zei ze.

‘Ga je nu een blog over me schrijven?’

‘Je hebt een fascinerend karakter. Er hangt zo’n treurig aura om je heen. Luister je wel eens naar The Smiths? I started something I couldn’t finish is mijn lijflied. Misschien gaat het wel over ons beiden.’

‘Ik betwijfel het’, zei ik.

‘Ik heb mijn ex overigens gevonden. Hij was aan het zoenen met een andere meid. Sinds het uit is, is hij van God los. Ben jij soms ook laatst gedumpt? ‘

‘Je vergelijkt me elke keer met de mensen om je heen, maar ik ken jou niet eens.’

‘Sorry voor dat.’

Ik wist niet zo goed wat ik met haar gezelschap aan moest. Ondanks dat ze me nauwelijks kende, leek het wel alsof ze dwars door mijn schedel heen keek en zag wat er gebeurde in mijn hoofd.

Misschien wilde Kee me vannacht wel vergezellen in bed. Ze was niet de knapste. Maar die kont van haar zou ik graag naakt willen zien. Die was gemaakt voor de kruiwagenstand.

Ze wist niets van Yori. Als we het licht uitdeden hoefde ze het opgedroogde condoomvocht om mijn piemel niet te zien. Of te ruiken.

Nee.

Ik kon haar niet nemen.

Mijn vriend Sjoerd liep al jaren achter haar aan.

Als ik het voor goed bij Kurt en de rest van Psycho killer-crew wilde verpesten, moest ik haar nu hier in een van de steegjes van deze oude stad nemen.

‘Die ex van je heeft je echt ontmaagd, niet?’, vroeg ik.

‘Jij dacht echt Cynthia te kunnen versieren, niet?’

‘Ik heb niks met haar gedaan’, zei ik.

‘Net zeggen. Cynthia is fucking 17. Je gaat toch geen 17-jarige preutse Gooische meiden versieren? Ik had je wel wat hoger ingeschat. Toen je ook nog begon over die jeugdliefde van je, was ik je even kwijt. Hoe oud was zij? Dertig?’

‘Ik heb haar wel gehad’, bekende ik.

‘In de brugklas?’

‘Een half uur geleden.’

‘Je bent echt fatalistisch ingesteld. Bedoel, wil je aids of zo?’

‘Jij ook’, zei ik. ‘Je wist dat het eens zou gebeuren dat je ex ging zien met een ander. Toch zocht je hem op.’

‘Dat is niet fatalistisch. Gewoon zelfkastijding. Ik kan dagen huilen om mezelf. Soms kan ik daar best naar uitkijken naar zo’n huilperiode.’

‘Wat doe je die dagen na dat gehuil?’

‘Dan ga ik hem weer sms’en. En soms smst hij terug. En dan hebben we seks. En dan vraag ik of hij wil blijven slapen. En dan zegt hij ijskoud nee en dan vertrekt ie weer. Best wanhopig van mij, niet?’

‘Dat je hem blijft uitnodigen?’

‘Het heeft twee potentiele relaties met nieuwe jongens in de weg gezeten. Ik wachtte gewoon op die ene zin in een mail of sms. Gewoon die zin: ‘Ik vind het gek om je met die andere jongen te zien lopen’. Dat deed hij niet, dus bedacht ik me dat mijn ex dat zou denken en dumpte ik die andere gasten weer.’

‘Je komt nooit over hem heen als je hem zo blijft verheerlijken in je hoofd.’

‘Charlie. Dat weet ik toch ook wel. Maar hij blijft wel met me neuken.’

‘Doordat jij je lichaam maar blijft geven.’

‘Dat weet ik toch ook wel.’

‘Waarom doe je het dan.’

‘Ik heb eens tijdens het broodsmeren een stuk huid van mijn hand afgeschaafd met een kaasschaaf. Per ongeluk. Ik was niet eens dronken. Ik negeer die kaasschaaf nu toch ook niet of wel dan?’

‘Wat is dit voor suffe vergelijking.’

‘Die kaasschaaf is gewoon het instrument naar dat heerlijke stukje kaas. Mijn ex is gewoon het instrument naar dat gevoel van binnen wat alleen hij kan geven.’

‘Dat dagen huilen?’

‘Dat. Maar voor het huilen is er een gevoel dat hij me even echt weer zag staan.’

‘Fucking hel. Ik volg je dus echt niet’, zei ik.

‘Je volgt me wel. Dat is de reden dat je maar al die meiden blijft neuken. Zelfs je vrienden beginnen van je te walgen. Maar jij walgt niet van jezelf. Je kan maar geen genoeg krijgen van dat gevoel.’

‘Ik geloof er niks van.’

‘Al die vrouwelijke lichamen zijn het instrument om dichter tot jezelf te komen. Jij voelt je pas jezelf als je er een hebt gehad. Dat is wat je vrienden niet begrijpen,’ zei ze.

Ik zei niets. Ik probeerde haar niet serieus te nemen. Iemand die zo haar ex veridoliseerde, spoorde niet. Ik mocht me niks aantrekken van haar woorden. Zij kon niet in mijn schedel kijken. Onmogelijk.

‘Ik hoor al je woorden die je zegt over mijn ex’, zei Kee. ‘Iedereen zegt dat tegen me. Ik begrijp het echt. Rationeel gezien is hij een lul. En toch voel ik iets bij hem wat geen enkele andere jongen me ooit heeft laten voelen. Het is niet eens dat hij zo heel speciaal is. Hij is een sukkel. Hij is zich niet eens bewust van wat die met mijn gevoel doet. En toch is hij bijzonder.’

We stopten met wandelen. Ik zette mijn fiets tegen de reling van de Oudegracht.

Ze keek voldaan naar me met tranen in haar ogen. Zij genoot serieus van dit soort ik-praat-mezelf-lekker-de-put-in talk. Toen zoende ik haar op de mond. Ze duwde me van haar af.

‘Wat doe je Charlie. Niet doen. Serieus niet.’

‘Je hebt gelijk’, zei ik. ‘Ik neuk al die meiden om mezelf een goed gevoel te geven.’

‘Dat. Wat je nu zegt. Dat is wat ik bedoel. Precies. Je vrienden zullen dat nooit begrijpen.’

‘Waarom mag ik je niet zoenen.’

‘Omdat je me dat gevoel niet kan geven dat mijn ex me geeft. Bovendien heb je net iemand geneukt. Dat is echt te oppervlakkig wat je nu doet.’

‘Misschien wel’, zei ik. ‘Misschien wel.’


Mis niets. Ontvang het volgende verhaal direct in je mailbox


Volg Psycho killer op Facebook en Instagram