#9.3. Eten, neuken en een klootzak zijn
Ik draaide me om op mijn stoel en keek kort naar de twee meiden. Ze stonden dicht tegen elkaar aan bij de bar en keken vluchtig naar Kurt.
Waarschijnlijk hadden ze de twintig jaar nog niet aangetikt. Onervaren meiden uit de provincie die voor het eerst op kamers woonden in grote stad.
Los van het thuisnest. Los van de ogen van hun vertrouwelijke omgeving. Hun dorpsheid droop van ze af. Ze hadden een veel te softe aardige blik in hun ogen. En ze droegen shirtjes en broeken van H&M en Zara.
De twee meiden deden me weinig. Kurt wel. Hij had vanavond een zwak voor aandacht.
Ik keek Kurt weer aan: ‘Ik wil nog wel een biertje eigenlijk.’
‘Maakt niet uit welk plek we je neerzetten, als je ergens bent, ben je niet meer weg te halen,’ zuchtte Kurt.
‘Mijn huis is waar mijn kont zit’, zei ik.
Kurt barstte overdreven hard in lachen uit en zag toen de twee meiden naar hem kijken en stopte toen abrupt alsof hij zich bewust werd van zijn eigen volume. ‘Eten en neuken’, zuchtte hij erachteraan. ‘Ik heb al veel te lang niet meer geneukt.’
Ik stond op en knikte naar zijn lege bierglas. Hij knikte kort terug. Ik stapte langs de pratende mensen en kwam aan bij de bar en keek de barman aan. Een oude vent met dikke bierbuik en een grijze baard. ‘Twee bier’, zei ik.
De twee dames keken me aan. Toen giechelden ze met elkaar. Ik knikte naar ze. Ze reageerden daar niet op. Ze maakten oogcontact met elkaar en rolden met hun ogen. Dit was een vernedering. Ze begrepen niet dat ze mij nodig hadden om dichter bij Kurt te komen. Ze konden me beter te vriend houden. Ik had nu op dit moment meer invloed op Kurt dan hun twee maagdenvliezen bij elkaar.
‘Hij is homo’, zei ik.
‘Wie.’
Ik knikte naar Kurt. ‘Hij heet Adriaan, maar iedereen noemt hem Adrianus.’
De meiden liepen zonder me nog aan te kijken naar een tafeltje en gingen daar verder smiezen. De vrolijkheid was op hun gezicht verdwenen. Wat moesten ze wel niet van me denken?
Het interesseerde me niet zoveel. Ze hadden mij nodig. Niemand anders.
De barman had twee glazen gevuld met bier en schoof de schuimkraag er vanaf.
De alcohol liet mijn hoofd draaien. Het bracht een oude vriend naar boven: De klootzak. Alleen het plezier van het klootzak zijn was weg. Het was een automatisme geworden.
Eten, neuken en een klootzak zijn.
Ik pakte de twee glazen op en liep terug naar Kurt. Hij zat met een ernstig gezicht naar zijn telefoon te kijken. Toen ik het biertje voor hem neerzette stopte hij de telefoon terug in zijn zak.
‘Dat laatste Psycho killer feest’, zei hij.
‘Teleurstellend. Voor de tweede keer’, zei ik.
‘Simpel een sound system neerzetten met een aantal kratten bier en honderd man die losgaan is geen garantie meer. Waarom kunnen dingen niet blijven zoals ze waren…’
‘Het was de ruimte. En de mensen. Heb je die ballen gezien? Wie verspreidt onze flyers bij dit soort gasten? Hebben ze niet hun eigen corpsballenfeestjes?’
‘Ik weet het niet man. Ik vond die vijftienjarige jochies erger.’
‘We hebben geen controle meer op de gasten die binnenkomen,’ zei ik zuchtend. ‘We zijn niet kritisch genoeg. Ik verdenk Sjoerd ervan. Hij nodigt altijd zijn voetbalteam uit.’
Kurt keek langs me heen. Ik wist waar hij naar keek. De twee dames. Hij wees in hun richting. ‘Wat heb je tegen ze gezegd net aan de bar?’
‘Niks.’
‘Ze kijken me al een tijdje niet meer aan.’
‘Ik zei dat je homo was.’
Ik zag aan zijn gezicht dat hij me niet geloofde. Kurt pakte zijn glas op en proostte met me. ‘Als ik zo daarheen loop en ze zeggen dat het waar is, ram ik je in elkaar. Oké?’
Mis niets. Ontvang het volgende verhaal direct in je mailbox
< Vorig bericht Volgend bericht >