Eerste x: Mijn hartstochtelijke liefdesaffaire met Mallmann, Nilsson & Co.

Eerste x: Mijn hartstochtelijke liefdesaffaire met Mallmann, Nilsson & Co.

Voor het eerst in mijn leven had ik een affaire. En niet zomaar één. Ik liet Jessica Day, Frank Underwood en Harvey Specter in de steek voor een groep chef-koks.

Elke dag worden we op tv doodgegooid met programma’s waarin mensen voor elkaar, of voor BN’ers koken. Welk seizoen ik van Masterchef aan het kijken ben, kan ik niet eens meer bijhouden. Laat staan dat ik weet of het nu Australia of New-Zealand is. Maar daar was Chef’s Table. Nog een programma over eten. Hoe kan zoiets in godsnaam boeiend zijn?

Ik twijfelde of ik wilde kijken. Ik had net een groene curry naar binnen gewerkt en zat niet te wachten op meer eten. Maar toen ik het eenmaal had opgezet, verviel ik in een trance.

De mini-documentaire kreeg het voor elkaar om mij, een noob op het gebied van eten, dusdanig mee te slepen in een volstrekt onbekende wereld. Het was magie. Het beste wat mij de afgelopen tijd was overkomen. Alle stress die om mij heen hing, sijpelde compleet weg. De intimiteit van het programma raakte mij in mijn hart. Ik keek mee in de keuken van de op twee na beste kok van de wereld. Hij vertelde over zijn liefdesleven, zijn falen en zijn prijzen.

Ik was niet te stoppen. Andere chef-koks volgden. Terwijl Dan Barber het had over zijn farm-restaurant waarbij hij pompoenen wil gaan kweken die kleiner zijn en minder vocht bevatten, propte ik een -fatsige typisch Hollandse tompoes naar binnen. Francis Mallmann verstopt zich in Patagonië en kookt buiten bij -10 graden drie varkens aan een spies. Dit onder het genot van flessen wijn van drie liter. Hij heeft een dochter van drie, maar woont niet samen met zijn vrouw en kind. Hij gelooft niet in de liefde. Niki Nakayama laat nooit zien wie ze is, want mannen geloven niet dat vrouwen een chef-kok kunnen zijn en Magnus Nilsson heeft zijn op achttien na beste restaurant ter wereld weggestopt in het noorden van Zweden.

Het ging over oude tradities die doorgevoerd werden in het creëren van nieuwe gerechten. Mensen met dromen, die ooit waren begonnen aan de rand van de afgrond en omhoog zijn geklommen zonder te stoppen. Je werd letterlijk meegesleept in het leven van een ander. De manier waarop het gefilmd was, gaf het een nieuwe dimensie. Met muziek van niemand minder dan Mozart en Chopin op de achtergrond, kwamen de mooiste gerechten aanbod. Het was als poëzie voor de oren. Een ritme dat in je hart werd gecreëerd en de wereld op zijn kop zette.

Ik had zonder slag of stoot doorgekeken tot een uur of drie ‘s nachts. Toen ik mij omdraaide om te gaan slapen, kon ik alleen maar denken aan Chef’s Table. Alle koks gaven hun levensfilosofie door in de verschillende en uiteenlopende gerechten die zij maakten. Als dat niet een ode aan het leven is, dan weet ik het ook niet meer.

Geschreven door Sara Londe.
Site: Saralonde.nl

Check meer Eerste x