#9.23. Toen we gingen schuifelen

#9.23.	Toen we gingen schuifelen

De natte straten van Brussel begonnen vat op me te krijgen. Het geroezemoes van de verschillende talen. De zwijgzame Belgen.

Rosalie die in al haar schoonheid met haar wiegende kont voor me wandelde. Naast dikzak Hugo.

Dit was de avond dat het moest gebeuren. Magie. Dronkenmanschap. Liefde. Ik wilde Rosalie zo graag. Ik was tot de conclusie gekomen dat Kurt me niets meer interesseerde. Nou en. Dan neukte ik zijn zus onder hetzelfde dak waar hij sliep. Nou en. Dan hoorde de moeder ons. Ik had tenslotte hun ook gehoord.

Kurt keek me af en toe aan en gaf me dan een bemoedigende knik. ‘Ongelooflijk dat je die vriend van Sasha vloerde in Utrecht’, zei hij.

Ik knikte vriendelijk als antwoord terug. Dat moment wilde ik hier vergeten. Dit was geen Utrecht. Dit was Brussel. Een stad waar ik langzaam van begon te houden.

De straten. Het gebonk van Rob en Kurt’s moeder. Rosalie’s blik in haar ogen. Hugo’s vreemde opmerkingen.

We kwamen aan bij een kroeg.

We gingen als een lint achter elkaar naar binnen. Van voor naar achteren gevuld met luid pratende Walen. Aan de muren hingen posters van Lou Reed en David Bowie. De barman keek ons argwanend aan.

We gooiden onze jassen op een tafel bovenop een stapel andere jassen. Rosalie begaf zich direct op de dansvloer en danste er vrolijk op los.

Alle mannelijke ogen in deze kroeg zagen haar bewegen. Haar handen op de maat, haar haren swingend voor haar ogen. Haar billen die heen en weer wiegden.

Kurt haalde bier voor ons, terwijl Hugo en ik naar haar staarden. Hugo keek me toen aan en knikte met een vals glimlachje rond zijn mondhoeken terug. We dachten waarschijnlijk hetzelfde.

Hugo was best oké. Voor een gamer.

Kurt drukte me een bierglas in de hand, nam zelf een slok en zette het glas op een vensterbank neer en stortte zich ook op de dansvloer.

Ik zei in het oor van Hugo: ‘Is het jou ook opgevallen dat Rosie en Kurt dansen alsof niemand naar ze kijkt?

Hugo knikte.

Ze leken wel een tweeling. Twee knappe mensen op de dansvloer, te bewegen met hun lichamen op de maat tussen de andere dansende Belgen.

Rosalie zag Hugo kijken en wenkte hem naar haar toe. Hugo bleef staan alsof hij door de bliksem was geraakt.

Ik porde hem in zijn zij. Hij zei niets.

Rosalie kwam naar hem toe met twee handen vooruitgestoken. Ze pakte zijn handen vast en trok hem naar de dansvloer. De Belgen moesten daar om lachen.

Een dikke jongen en een lekker ding.

Rosalie bewoog met haar schouders en armen op de maat. Hugo bewoog mee. Het zweet gutste van zijn voorhoofd. Maar hij bewoog ritmisch mee.

Toen ik mijn glas bier op had, stortte ik me ook op de dansvloer. Alsof niemand anders hier was. Kurt klopte me op mijn schouders. Rosalie gaf me een knipoog. Hugo bleef bewegen met dat malle lichaam van hem. En we wisten dat heel de kroeg naar ons keek.

Toen de barman Song 2 inzette van Blur, vormde we een cirkel. Armen over elkaars schouders heen en we sprongen samen met de rest van deze ruimte mee op de gitaren.

Dit moment wilde ik me herinneren. Dit moment wilde ik niet meer loslaten. Vier Hollanders in een vreemde stad.

Woooohooo!

Toen het nummer was afgelopen en we buiten adem stilstonden zei Kurt tegen Hugo: ‘Jouw beurt voor bier’. Kurt liep naar me toe, leunde op mijn schouder en zei in mijn oor: ‘Ik ga even schijten’.

Toen bleven Rosalie en ik over. Ze glimlachte op een flirterige manier naar me. Ik pakte haar hand vast en bewoog mee op de langzame klanken van Bruce Springsteen.

‘Heb je het naar je zin?’, vroeg ik en streelde haar hand.

Ze zei niets. Ze sloot haar ogen en bewoog haar hoofd van links naar rechts. Ze wiegde zichzelf in een trance. Ik raakte met mijn hand haar gezicht aan en veegde een haarlok achter haar kleine oor.

Ik wilde mijn lichaam tegen haar lichaam aandrukken, als een echte ouderwetse schuifelpartij. Ik voelde een erectie opkomen en had even het idee dat heel België mijn bonenstaak in deze spijkerbroek zag paraderen.

Toen ze haar bruine ogen opende, gaf ik haar een zoen op haar wang. Ze keek me onderzoekend aan en schudde nee. Ik wilde haar nog een zoen geven.

‘Niet doen’, zei ze.

Toen maakte ik een denkfout. Ik zei in haar oor dat ik even naar het toilet ging. Om zo de spanning tussen ons nog meer op te bouwen. Ze moest naar me verlangen. Ik moest niet wanhopig lijken.

Op het toilet kwam Kurt net uit een wc-hok gestapt en waaide met zijn hand voor zijn neus.

Hij had de vreemde gewoonte om te schijten in kroegen en cafés. Een smerige gewoonte. Hij waste zijn handen terwijl ik aan het pissen was in een urinoir.

Toen ik mijn handen had gewassen, wandelden we beiden terug de dansvloer op.

Daar stond ze. In de hoek met een wijntje in haar hand. Een of andere lange slanke krullenbol stond naast haar en leunde met zijn hand tegen de muur, terwijl zij close en verlangend naar hem keek.

Kurt porde me in mijn zij en knipoogde. Waarschijnlijk opgelucht dat ik het niet was.

De rest van de avond zat ik aan de bar bier te drinken zonder met iemand te praten of aan te spreken.

Toen Kurt een paar uur later aankondigde dat hij ‘straal-fucking-bezopen’ was en naar huis wilde, gaf Rosalie de krullenbol een lange afscheidszoen.

Buiten in de straten van Brussel zongen Kurt en Hugo dronkenmansliederen die begonnen en eindigden met ‘ik wil neuken’.

Ik slenterde achter ze aan. Rosalie liep naast me.

‘Heb je zijn telefoonnummer gescoord?’, vroeg ik haar.

‘Nee. Alsjeblieft niet. Hij stonk naar knoflook en koffie. Ik verstond hem nauwelijks. Hij in gebrekkig Nederlands, ik in belabberd Frans.’

Toen pakte ze mijn hand vast. We stopten beiden. ‘Is er wat?’, vroeg ze.

‘Nee niets’, zei ik.

‘Zullen we nog een laatste borrel doen? Ik weet wel een leuke kroeg.’

‘Oké,’ zei ik.


Volg Psycho killer op Facebook, Twitter, Instagram

Photo credit: Tamara Lichtensteinl