#9.13. Gedachtes van een loner
Ik haalde een verfrommeld pakje uit mijn zak en gaf het aan Sasha. Ze haalde een sigaret eruit en stak ‘m aan met een kleine aansteker van haarzelf.
‘How is life?’, Vroeg ze me.
‘Wel oké. Ik ben met je ex Kurt op stap. Hij is binnen aan het dansen met zichzelf.’
‘Dat doet ‘ie altijd als hij dronken is.’
‘Waar is je nieuwe vriend Gio?’ Vroeg ik.
‘Bij de cafetaria met zijn matties. Mijn fiets staat hier op de hoek.’ Ze wees naar een donkere steeg. ‘Ik ga zo naar huis.’
‘Moet hij niet mee dan?’
‘Hij feest liever door na zijn snack.’
‘Waarom.’
‘Omdat mannen in samenzijn met hun vrienden anders gaan doen. Alsof ze iets moeten bewijzen aan de groep of zo. Walgelijk. Bah. Verander jij van karakter in het bijzijn van een meisje?’
‘Het zou verschrikkelijk zijn als nu op dit moment mijn moeder, Kurt en een huisgenoot zouden verschijnen. Ik denk dat ik dan direct een identiteitscrisis zou belanden.’
‘Ben je dan nooit jezelf?’
‘Dat is het punt. Ik ben bij al die mensen mezelf. Voor een gedeelte.’
‘Waarom niet helemaal?’
‘Alsof jij naakt gaat rondlopen over straat omdat je dat thuis ook doet wanneer je helemaal alleen het meest jezelf bent.’
‘Waarom heb je me ontvriend op Facebook?’
‘Dat heb ik niet,’ zei ik.
‘Ooh kom op. Durf je me niet eens de waarheid te zeggen? Je hebt een hoop issues gast.’
‘Kurt is nog steeds verliefd op je’, zei ik.
‘Dacht ik al. Ik krijg regelmatig Whatsapp-berichten van hem. Ga jij ook zo om met exen?’
‘Ik denk dat Kurt het nog een keer met je wilt doen.’
‘Jij niet soms?’
Ik keek haar aan. Ik begreep weinig van haar. Ze ademende seks, klasse en vooral onbereikbaarheid uit. Ze kwam uit een welgesteld gezin. Zij was degene die mensen om haar heen verzamelde in plaats van dat zij zich aansloot bij een groep.
Ik stond zo ver van haar belevingswereld vandaan. Ik voelde zoveel weerstand tegen haar.
Ik was geen volger. Niemand volgde mij. Ik was een loner.
En dat idee dat ik een loner was gaf me een rustgevend gevoel. Iets dat me superieur liet voelen. Dat ik boven anderen stond omdat ik me nergens wat van aantrok. Waarschijnlijk trok ik haar daarom zo slecht.
‘Ik begrijp wel waarom Kurt je maar niet kan vergeten’, zei ik toen.
‘Whatever. Hoe gaat het met de Psycho killer feesten?’
‘Kan beter.’
‘Jullie verliezen focus. Jij verliest focus.’
Ik stak een nieuwe sigaret op en gaf er nog een aan haar. ‘Hoe bedoel je.’
‘Psycho killer is niet meer wat het geweest is.’ Ik zag Kurt uit de kroeg lopen. Hij keek om zich heen en zag me staan.
Sasha zei toen: ‘Ik heb Psycho killer van begin af aan meegemaakt. Al die tijd en energie die jullie er in staken was fantastisch. Iedereen vond het fantastisch. Ik was er afgelopen twee feesten. De magie was weg of zo. Het sloeg gewoon nergens meer op. Echt nergens meer op.’
Kurt verscheen achter Sasha en deed zijn handen voor haar ogen.
‘Hé’, zei Kurt. Sasha draaide zich om naar Kurt en gaf hem een zoen op de wang. Ik gaf mijn sigaret aan Kurt. Hij nam een lange hijs aan dat ding.
Sasha had gelijk. Psycho killer was zijn magie kwijt. Ik was niemand zonder Psycho killer.
‘Beetje dronken?’, vroeg Sasha.
‘Van liefde,’ zei Kurt.
Mis niets. Ontvang het volgende verhaal direct in je mailbox
< Vorig bericht Volgend bericht >