#8.4. Toen ik bij het raam zat en een sigaret rookte

#8.4.	Toen ik bij het raam zat en een sigaret rookte

Ik zat languit op mijn stoel bij het raam. Het verrotte ding stond op een kier. Ik rookte mijn vijfde sigaret in een uur. Ik blies de rook richting de buitenlucht, maar die blies het net zo hard weer terug de kamer in.

Mijn ex Jessie zat op een zwarte klapstoel tegenover me. Ik had volgens haar nog ergens een boek van haar liggen. Van Jerry Koscinsky – Being There. Maar na een half uur zoeken kwam ze tot de conclusie dat het misschien bij haar andere ex lag.

We wisten beiden wel beter. Dat ze een excuus zocht om mij weer te zien. Ze zag er goed uit. Voor haar doen. Ze had zelfs make-up op gedaan.

‘Was die vriendin van Nik niet dit weekend jarig?’ Vroeg ze.

Ik gromde wat terug. ‘Ja. Morgen.’

Ze zuchtte hard en keek verveeld naar buiten. ‘Het gaat eigenlijk wel goed met me. Ik heb al een tijdje geen ruzie meer gehad met mijn moeder. Ik slaap weer goed. En ik sport af en toe weer. Gek genoeg, heb ik al heel lang geen inzinking gehad. Klinkt goed, niet?’

‘Ja, ’ zei ik.

Jessie deed haar benen over elkaar. Ze deed toen haar paardenstaart los en maakte het opnieuw vast. Ze bleef me al die tijd aankijken. Ik wist dat ze geen genoegen nam met mijn antwoord. Ik moest blijkbaar meer zeggen.

‘Kom je nou speciaal hier om te zeggen hoe perfect je leventje zonder mij is?’

‘Sjezus. Nee man. Je kan toch gewoon blij zijn. Waar heb je last van gek?’

Ik knikte maar en gebaarde met mijn handen dat ze rustig aan moest doen. Waar ik eigenlijk mee wilde zeggen: Mea Culpa. Er was bij ons niet veel nodig om al schreeuwend weer tegen over elkaar te gaan staan. Oude reflexen sleten blijkbaar nooit.

Ik nam een slok van mijn oploskoffie. Ik gooide de peuk uit het raam en stak een nieuwe op.

‘Ik zag laatst je oude buurjongen in de stad,’ zei ze. ‘Dirk.’

De woorden van Jessie gingen langs me heen. Haar opgewekte toon en het ritme waar ze mee sprak was rustgevend. De zachte G die ze soepel probeerde te verbergen maakte haar stem nog sexyer. Ik keek haar kort aan. Ze bleef maar tegen me praten terwijl ze naar grond staarde. Af en toe zette ze kracht bij haar woorden door grote gebaren te maken met haar handen.

Ik had werkelijk waar geen idee waar ze het over had.

Zij was zo’n meisje dat een luisterend oor nodig had om een goed gevoel over zichzelf te krijgen. Ik luisterde bijna nooit naar haar. Volgens mij vond ze het niet zo erg. Zolang ze maar onafgebroken lang kon kletsen. Alsof ze leeg moest lopen. Minstens een half uur per dag. Als ik haar vroeger in dat halve uur verleidde voor seks, kon ze zich zomaar vlak voor ik klaar kwam hardop afvragen of er nog genoeg brood in de vriezer lag.

Ze had een vent nodig die het tegenovergestelde van mij was. Ik kon haar nauwelijks wat bieden. Onze kortstondige relaties eindigde altijd in tranen en een hoop geschreeuw.

Ik herinnerde me Hein’s woorden opeens in Groningen:

Een relatie is geen optelsom van overeenkomsten en zwaktes die je voor elkaar compenseert. Het gaat om behoeftes en verlangens. Ik heb een behoefte om te delen, zij het verlangen om te ontvangen. Daarom passen we perfect bij elkaar. You know.

Als zijn theorie klopte, hoorden Jessie en ik bij elkaar.

‘Hey Charlie,’ zei Jessie. Ze keek me diep fronsend aan en legde een hand op mijn been en kneep er kort in. Wat voelde haar aanraking fijn. ‘Gaat het wel goed met je?’

‘Jahoor.’

‘Ik was laatst bij de Hornbach. Wat een kutwinkel is dat zeg.’

Misschien was Jessie wel de beste vriend die ik ooit had gehad, bedacht ik me opeens. Ze was de enige die terug bleef keren in mijn leven. Hoe triest was dat.

Ik probeerde deze gedachte direct te wissen. Beste vrienden zijn met je ex was lager dan laag. Het was waardeloos en ontzettend eenzaam.

Ik moest mijn relatie met Nik redden. Ik kon niet mijn knipperlicht-ex tot beste vriend benoemen. Dan maar een burgerlijke lul als vriend.

‘Jessie. Zie je mij als een vriend?’

‘Maak je nou een grap?’ Ze begon hardop te lachen.

Ik blies weer wat rook uit het raam. Ditmaal keerde het niet terug in de kamer.


Mis niets. Ontvang het volgende verhaal direct in je mailbox

< Vorig bericht Volgend bericht >