#2. “Ze was eigenaardig en lelijk”
Ik had moeten opstaan en schreeuwen: “Het is onzin” en dan mijn pen op de grond laten vallen, mijn tentamenblaadje van tafel duwen en dan boos weg stampen uit het lokaal.
Het was onzin.
Totale onzin.
Ik had moeten opstaan en schreeuwen: “Het is onzin” en dan mijn pen op de grond laten vallen, mijn tentamenblaadje van tafel duwen en dan boos weg stampen uit het lokaal.
Maar ik kon niet weglopen van het proces van opgroeien: Een diploma halen was een te nemen stap naar de toekomst.
Het bleef onzin.
Het was veel te benauwd in het tentamenlokaal.
Mijn concentratie was als miezerende regen: Het raakte de grond, maar rivieren ontstonden niet op deze manier.
Lelijkheid kent een naam
Mijn buurvrouw in dit lokaal was een meter van me verwijderd. Ze had al twee A4tjes volgeklad.
Haar naam was Lucy. Ze was eigenaardig en lelijk. Ze rookte pijp en liep in Bert&Ernie shirts rond.
Iets hield haar weg van het normale.
Ik maakte mezelf wijs dat dit examen een illusie was.
Lucy keek weer naar me en zag mijn lege blaadje. Ik haalde mijn schouders op en trok een moeilijk gezicht. Ze giechelde als antwoord.
Een offer dat ik niet kon weigeren
Dan. Drie minuten later. Ze kuchte. Ik keek haar aan. Ze reikte me een opgevouwen blaadje toe.
Zou ze me willen helpen mijn lege bladzijden te vullen met de juiste antwoorden?
De examinator was een kruiswoordpuzzel aan het oplossen.
Ik riskeerde een 1 als hij me betrapte en een 10 als er de antwoorden op stonden.
Ze bewoog ongeduldig met het blaadje. Ik zag de schaamte van afwijzing in haar ogen als ik het niet zou aanpakken.
Ik gerispte het blaadje uit haar handen en vouwde het A4 open en zag in blokletters er opstaan:
IK WIL JE PIJPEN
Met grote ogen keek ik haar radeloos aan. Geen antwoorden. Ik was gedoemd te falen.
Toen hoorde ik de stem en zag ik de duivelse ogen van de examinator.
“Je naam!” Schreeuwde hij door het lokaal.
Ik keek naar Lucy. Ze negeerde me met een rood aangelopen gezicht.