Ik stapte uit bed en kleedde me aan. Het was tijd om te vertrekken. Cleo keek me onderzoekend aan. In haar Eva-kostuum (inclusief kippenvel bultjes)

‘Heb jij wel een moraal?’ Vroeg ze mij.

1. Ze hebben geen droom

‘Omdat ik geen dromen heb, denk je dat ik een tiran ben?’

‘Die blik in je ogen. Het geeft me een ongemakkelijk gevoel. Je bent veel leuker als je dronken bent. Nu ben je. - hoe zal ik het zeggen - Nu ben je een in jezelf gekeerde arrogante immorele nietszeggende man.’

‘Waarom denk je dat ik geen moraal heb?’

‘Omdat je met meiden neukt, om hun vaders pijn te doen. Best triest niet?’

Ik wilde veel zeggen. Ik wilde mijn gekwetste gevoelens wegnemen door haar te beledigen. Maar ze gaf me geen kans.

Ze zei: ‘Je kan zeggen dat ik het doe met jou omdat je van Psycho killer bent. Maar diep van binnen zit er een verlangen naar jou. Zelfs een beetje verliefdheid. Bij jou lijkt dat totaal verdwenen te zijn. Jij kent geen gevoel. Wat heeft jou zo leeg gemaakt?’

Ze stapte uit bed, naakt. Ze liep dreigend op me af. Ik pakte mijn Eastpack tas in.

2. Ze hebben geen gevoel

‘Waarom moeten we altijd wat voelen?’ Vroeg ik. Ze keek me verward aan.

‘Ik begrijp het al. Je wil er niet over praten. Wil je alsjeblieft oprotten?’

Natuurlijk. Maar niet voor ik haar uitschold voor een zelfgeventileerde absoberende zelfbevlekte hoerloze kutteef.

Toen ik mijn tas oppakte werd ze fysiek. Ze begon (in haar Eva-kostuum dus) mij te duwen.

Ik verloor mijn evenwicht en daardoor dus mijn mannelijkheid.

Ik viel door haar IKEA-kast heen en de inhoud van mijn tas lag opeens verspreid door haar kamer.

Ik kroop uit de Bjorn-planken. Ze was er van geschrokken en zei zachtjes: ‘Sorry.’ En toen: ‘En nu oprotten!’

Ik verzamelde snel mijn spullen en vertrok met een bult op mijn hoofd en pijn in mijn arm.

Tot ik besefte wat ik werkelijk had verloren.

< Vorig bericht Volgend bericht >